Ο Τζων Φρανκ Στήβενς είναι ένας χαρακτήρας που απεικόνισε ο Ντον Ρόσα στην ιστορία του Ο Ατσίδας του Παναμά, που δημοσιεύθηκε το 2001, ενώ στην χώρα μας την είδαμε για πρώτη φορά στο ΚΟΜΙΞ 181.
Περιγραφή
Ο Τζων Φρανκ Στήβενς είναι άντρας μέσης ηλικίας, καλοντυμένος και με μουστάκι στο πρόσωπο του, κάτω από την σκυλίσια μουσούδα του. Φοράει ένα καπέλο, και κοστούμι με πουκάμισο, γραβάτα, σακάκι, ζώνη, κατάλληλο παντελόνι και κυριλέ παπούτσια. Είναι ο αρχιμηχανικός της διώρυγας του Παναμά και δίνει λόγο απευθείας στον πρόεδρο Θεόδωρο Ρούσβελτ.
Στην ιστορία Ο Ατσίδας του Παναμά
Στην ιστορία αυτή ο Στήβενς υποδέχεται τον πρόεδρο Ρούσβελτ στον Παναμά, όταν εκείνος έρχεται να δει την πρόοδο της διάνοιξης της Διώρυγας του Παναμά. Ο Ρούσβελτ του συνιστά να έχει τα μάτια του ανοιχτά για τον Στρατηγό Εστεμπάν, που θέλει με ένα πραξικόπημα να καταλάβει την εξουσία του Παναμά.
Ο Στήβενς του εξηγεί πως αυτός είναι και ένας από τους λόγους που τον κάλεσαν, αφού ένας άντρας παρακωλύει την ομαλή διάνοιξη της διώρυγας, κατέχοντας έναν λόφο στην πορεία της. Ο άντρας αυτός είναι ο Σκρουτζ Μακ Ντακ και ο ίδιος ο Ρούσβελτ αναλαμβάνει να τον διώξει. Ο Στήβενς δεν ξαναεμφανίζεται στην ιστορία, αφότου εξηγεί το πρόβλημα με τον Σκρουτζ στον πρόεδρο.
Στην πραγματική ζωή
Ο Τζων Φρανκ Στήβενς (25 Απριλίου 1853 – 2 Ιουνίου 1943) ήταν ένα υπαρκτό πρόσωπο, που ανέλαβε την κατασκευή του μεγάλου Βόρειου Σιδηρόδρομου των Η.Π.Α. ενώ ήταν αρχιμηχανικός στο έργο της διάνοιξης της διώρυγας του Παναμά, από το 1905 μέχρι το 1907. Ο Στήβενς ήταν ιδιαίτερα ικανός μηχανικός, κυρίως όσον αφορά την κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών, από τις οποίες τοποθέτησε περισσότερα από 1600 χιλιόμετρα. Ήταν ο γενικός μάνατζερ στην κατασκευή του μεγάλου βόρειου σιδηροδρομικού σταθμού των Η.Π.Α., έργο στο οποίο διακρίθηκε για τις οργανωτικές του ικανότητες και την φαντασία του.
Ο πρόεδρος Ρούσβελτ τον προσέλαβε το 1903 ως αρχιμηχανικό της διώρυγας του Παναμά και ο Στήβενς έπιασε αμέσως δουλειά για να υποστηρίξει το έργο. Έχτισε έτσι κατοικίες, αποθήκες, οργάνωσε το σιδηροδρομικό δίκτυο για να απομακρύνονται τα μπάζα, και ενέκρινε μεγάλες απολυμάνσεις, που αποσόβησαν τον κίνδυνο προσβολής από κίτρινο πυρετό στην περιοχή. Το 1907 όμως, για άγνωστους λόγους, ίσως επειδή ο ίδιος είχε κυρίως γνώσεις για τους σιδηρόδρομους, παραιτήθηκε, εκνευρίζοντας του Ρούσβελτ.
Συνέχισε την καριέρα του και στο εξωτερικό, προσπαθώντας να βοηθήσει τους Ρώσους μπολσεβίκους να αναβαθμίσουν τον σιδηρόδρομο τους, όπως και στην κατεχόμενη από τους συμμάχους Μαντζουρία. Πέθανε το 1943, σε ηλικία 90 ετών, έχοντας τιμηθεί με αρκετά μετάλλια ενώ ένα πέρασμα στα βουνά Κασκέηντ των Η.Π.Α. φέρει το όνομα του.