Η ιστορία Ο Θρύλος του Χρυσού Θρόνου είναι μια πολυσέλιδη ιστορία που έχει γράψει και σχεδιάσει ο Μάρκο Ρότα, η οποία δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 2002. Στην χώρα μας την έχουμε δει στο επετειακό ΚΟΜΙΞ 181.
Περίληψη[]
Ο Σκρουτζ αναζητάει έναν χρυσό θρόνο που βρίσκονταν στα αμπάρια ενός πλοίου που έχει ναυαγήσει κάπου κοντά στην Αυστραλία...
Υπόθεση[]
Η Βασίλισσα του Πελάγους είναι ένα ιστιοφόρο στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα μέσα σε μια ορμητική καταιγίδα, του οποίου ο καπετάνιος αποφασίζει πως πρέπει να προσεγγίσουν την ξηρά, ελπίζοντας πως τα φώτα που βλέπει να είναι από κάποιον φάρο. Είναι όμως από τις φωτιές των ιθαγενών, κι έτσι το πλοίο εξοκείλει στα ρηχά και καταστρέφεται, σε μια έρημη ακτή της Αυστραλίας.
Οι ναύτες και οι κατάδικοι που μεταφέρει κουβαλούν τα αντικείμενα που μεταφέρει το πλοίο στην στεριά και ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν την σκληρή μοίρα τους. Στην σύγχρονη εποχή ο Σκρουτζ διαβάζει την μοίρα της Βασίλισσας στα κιτάπια της εταιρείας στην οποία άνηκε, η οποία έμαθε για το ναυάγιο από έναν ναύτη που κατάφερε να φτάσει στην πόλη του Περθ και να μιλήσει.
Ο Σκρουτζ μαθαίνει ότι ο χρυσός θρόνος του Μπανγκαλόρ βρίσκεται στην θέση του...
Το ναυάγιο μετέφερε εκτός από κατάδικους και αρώματα μυστικά τον πολύτιμο χρυσό θρόνο του Μπανγκαλόρ, για τον οποίο ο Σκρουτζ αμέσως ενδιαφέρεται, αφού αποτελείται από χρυσό και πολύτιμους λίθους. Χωρίς να το γνωρίζει η Μάτζικα Ντε Σπελ τον παρακολουθεί και χρησιμοποιώντας το εγχειρίδιο της καλής μάγισσας μαθαίνει ότι ο θρόνος έχει πολύ ισχυρές μαγικές ικανότητες και ενδιαφέρεται και αυτή να τον αποκτήσει.
Παράλληλα, ο Σκρουτζ πηγαίνει και βρίσκει τα ανίψια του, που χτίζουν κάστρα στην άμμο και μαζί ξεκινούν για το Μπανγκαλόρ της Ινδίας για να μάθουν εάν όντως έχει χαθεί ο χρυσός θρόνος τους. Ο Μαχαραγιάς του Μπανγκαλόρ όμως τους δείχνει ότι ο χρυσός του θρόνος είναι ακόμη εκεί, οπότε ο Σκρουτζ απελπίζεται.
Πιστεύει πως όσα γράφονταν στις εφημερίδες στα κιτάπια της εταιρίες είναι ψέματα, όμως οι Χιούη, Λιούη και Ντιούη συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για ορθογραφικό λάθος και αναζητούν το Κανγκαλόρ, όχι το Μπανγκαλόρ. Αμέσως ξεκινούν για την πόλη, με την Μάτζικα να τους ακολουθάει, όπου ο τοπικός μαχαραγιάς τους πληροφορεί ότι όντως ο χρυσός θρόνος του έχει χαθεί.
Αμέσως πηγαίνουν στην Αυστραλία, σε ένα χωριό κοντά στο Περθ, όπου σύμφωνα με έναν χάρτη που υπήρχε στα κιτάπια βρίσκεται το ναυάγιο. Πηγαίνουν και νοικιάζουν ένα δωμάτιο στο πανδοχείο του μικρού χωριού, όπου επίσης μένει μεταμφιεσμένη η Μάτζικα. Τις επόμενες μέρες αρχίζουν και χτενίζουν την παραλία για ίχνη του ναυαγίου όμως δεν βρίσκουν τίποτα.
Ο Ντόναλντ αρχίζει τότε να φτιάχνει ένα κάστρο στην άμμο και βρίσκει ένα κανόνι του ναυαγίου, οπότε ο Σκρουτζ καταλαβαίνει ότι το πλοίο βρίσκεται πιθανότατα στην άμμο κάτω από την θάλασσα. Χτίζει έτσι έναν μεγάλο κυματοθραύστη, με ένα μεγάλο εργοτάξιο, και αφού αδειάζει με αντλίες το νερό οι εκσκαφείς του βρίσκουν το κουφάρι της Βασίλισσας του Πελάγους.
Οι ντόπιοι οργανώνουν μια γιορτή προς τιμήν του Σκρουτζ!
Μέσα το αμπάρι του πλοίου είναι όμως άδειο, δίχως ίχνος του Χρυσού Θρόνου, οπότε η Μάτζικα αποφασίζει να τα παρατήσει. Οι ντόπιοι αποφασίζουν να χτίσουν ένα τρικούβερτο γλέντι για τον Σκρουτζ, που τους παραχωρεί το ναυάγιο, για να τονώσουν τον τουρισμό και την οικονομία τους.
Στο γλέντι ο Σκρουτζ, ως τιμώμενο πρόσωπο, κάθεται πάνω σε έναν ξύλινο θρόνο του χωριού και την επόμενη μέρα αναφέρει πως είχε την αίσθηση πως μύριζε χρυσάφι εκεί κοντά. Αναγκάζεται όμως να παρατήσει την όλη υπόθεση και απογοητευμένος αναγκάζεται να γυρίσει πίσω στην Λιμνούπολη. Στο τέλος, όταν μένουν οι χωρικοί σκέφτονται ότι επιτέλους βρέθηκε το καράβι με το οποίο έφτασαν στην περιοχή οι πρόγονοι τους, και κατεβαίνοντας στα υπόγεια τους αποκαλύπτεται ότι ο ξύλινος θρόνος είναι στην πραγματικότητα ο χρυσός μεταμφιεσμένος και περιτριγυρισμένος από τους θησαυρούς που μετέφερε η Βασίλισσα του Πελάγους!
Παρασκήνιο[]
Από την αρχή της ιστορίας, βλέπουμε την ευχέρεια του Ρότα να σχεδιάζει δραματικές σκηνές με καταιγίδες (για την οποία το καλύτερο παράδειγμα αποτελεί η ιστορία Η Νύχτα των Σαρακηνών). Επίσης, βλέπουμε τους κάπως πιο ρεαλιστικούς (στο βαθμό που οι σκυλόμορφοι μπορεί να είναι "ρεαλιστικοί") ανθρώπους του. Η συγκεκριμένη ιστορία επικεντρώνεται στην Αυστραλία και διαφέρει από μια κοινή ιστορία με κυνήγι θησαυρού για ολοφάνερους λόγους: δε βρίσκεις το είδος του πολιτιστικού πλαισίου εκεί που θα ήταν ευνοϊκό για κάτι τέτοιο. Παρ' όλα αυτά, ο Ρότα καταφέρνει να δημιουργήσει μια πολύ καλή πρόφαση για αυτό.
Επίσης, η Μάτζικα αποκαλύπτεται ότι αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο διαρθρωτικό ελάττωμα στην ιστορία, καθώς η παρουσία της είναι τελείως περιττή. Επισκιάζει τους Ντακ στην αναζήτησή τους, έπειτα τα παρατάει και φεύγει και κανένας δε μαθαίνει ποτέ ότι βρισκόταν εκεί. Ακόμα, φορά μερικές καλαίσθητες μεταμφιέσεις και φέρει το Εγχειρίδιο της Καλής Μάγισσας το οποίο δίνει την εντύπωση παραλλαγής του Βιβλίου των Μικρών Εξερευνητών.
Το παραδοσιακό γλέντι στο τέλος της ιστορίας αποτελεί προφανή αναφορά στο κλασικό σόλο των Echo & the Bunnymen Bring on the Dancing Horses. Η κατάληξη της ιστορίας αποβλέπει σε διαφορετική οπτική γωνία της σχέσης του Σκρουτζ με τους θησαυρούς που ψάχνει. Συνήθως, είτε παίρνει το θησαυρό είτε όχι, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό εξαρτάται απ' τον ίδιο, ενώ εδώ παρουσιάζεται περισσότερο ή λιγότερο ως μια τυχαία φιγούρα στους κατοίκους του χωριού, βοηθώντας τους να ανακτήσουν την κληρονομιά τους χωρίς να το ξέρει. Υπάρχει η αίσθηση ότι, παρά το ότι δεν εμφανίζονται για πολύ ώρα στην ιστορία, αυτοί είναι οι αληθινοί πρωταγωνιστές.
