Η ιστορία Τα Ορυχεία της Ατλαντίδας είναι μια πολυσέλιδη ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Κάστυ, η οποία δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2011. Στην χώρα μας την είδαμε για πρώτη φορά στο ΚΟΜΙΞ 5 (Β΄ Περίοδος), και αποτελεί την συνέχεια της ιστορίας Ο Κολοσσός της Ρόδου.
Περίληψη[]
Ο Μίκυ με την Κλάρα Λοφτ και τον Γκούφυ ανακαλύπτουν ένα μυστηριώδες ορυχείο που άνηκε στην Ατλαντίδα, και εκμεταλλεύονται με δόλιους σκοπούς οι Μωβ Λαγοί...
Υπόθεση[]
Στα κείμενα του αρχαίου συγγραφέα Πλάτων γίνεται αναφορά σε μια μυθική χώρα, την Ατλαντίδα, η οποία όμως χάθηκε στην άβυσσο του ωκεανού. Στις μέρες μας, μια περιπετειώδη αρχαιολόγος, η Κλάρα Λοφτ, μαζί με τους Μίκυ και Γκούφυ, προσπαθούν να εξιχνιάσουν αυτό το μυστήριο, πριν τους προλάβει η μοχθηρή οργάνωση των Μωβ Λαγών, που θέλει να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία της χαμένης πολιτείας για δόλιους σκοπούς.
Οι τρεις φίλοι κατευθύνονται τώρα στην Κορνουάλη, στην Αγγλία, για να συναντήσουν έναν καθηγητή, ειδήμονα στην Ατλαντίδα. Ο άνδρας όμως αρνείται να τους βοηθήσει, παρόλο που η εξοχή της περιοχής κρύβει πολλά ενδιαφέροντα μνημεία, τα οποία ίσως ευθυγραμμίζονται με τις υποτιθέμενες ενεργειακές γραμμές της Γης, και μπορεί να συνδέονται με τους Άτλαντες.
Ο κόμης δίνει απλόχερα τα λεφτά του στον Μπόιλερ!
Κάποιος όμως έβαλε μια βόμβα στο σπίτι του, απειλώντας τον να σταματήσει τις έρευνες του, όπως κι αναγκάζεται να κάνει. Τους πληροφορεί πως ο χρηματοδότης του ήταν ο Κόμης Ζόοξ, ένας βαθύπλουτος εκατομμυριούχος, τον οποίο οι τρεις εξερευνητές πηγαίνουν να δουν. Ο κόμης έχει στήσει ένα πάρτυ, ώστε να αποκαλύψει τα ευρήματα των νέων ερευνών που χρηματοδοτεί.
Ο εκκεντρικός άνδρας αποκαλύπτει μια άχρηστη φοινικική γραφίδα και μια πλάκα, κάνοντας τους δημοσιογράφους να τον αγνοήσουν πλήρως. Αποφασισμένος πως οι έρευνες του αξίζουν δίνει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό στον καπετάνιο Μπόιλερ, τον ηγέτη της αρχαιολογικής αποστολής του.
Ο Μίκυ με τον Γκούφυ και την Κλάρα, πεπεισμένοι πως ο κόμης κάτι κρύβει, πηγαίνουν στην αρχαιολογική βάση του, στις ακτές της Κορνουάλης. Η βάση όμως αποδεικνύεται σχεδόν έρημη, με μόλις δύο δύτες, χωρίς καθόλου εξοπλισμό, οπότε συνειδητοποιούν ότι ο Μπόιλερ ξοδεύει κάπου αλλού τα λεφτά του κόμη.
Μαθαίνουν ότι ο Μπόιλερ συχνάζει στο παλιό λιμάνι, όπου ψάχνει απεγνωσμένα άντρες για μια δουλειά. Το ίδιο βράδυ, στην παμπ της περιοχής εμφανίζονται ο Μίκυ, ο Γκούφυ και η Κλάρα, η οποία έχει μεταμφιεστεί σαν άντρας, φορώντας μουστάκι, προκειμένου να προσληφθούν από τον καπετάνιο.
Ο Μπόιλερ πράγματι τους προσλαμβάνει και καθώς είναι οι τελευταία ναύτες που χρειάζεται, το επόμενο πρωί μπαρκάρουν για τον προορισμό τους. Με ένα μυστηριώδες υποβρύχιο καταδύονται στα βάθη του ωκεανού, φτάνοντας σε ένα πελώριο ορυχείο, στον πυθμένα της θάλασσας, όπου πρόκειται να δουλέψουν, ως εργάτες.
Υπεύθυνοι της όλης επιχείρησης είναι οι Μωβ Λαγοί, που χρησιμοποιούν τα λεφτά του κόμη για τους δικούς τους μοχθηρούς σκοπούς. Ο Μπόιλερ δείχνει στους τρεις νέους του υπάλληλους πως το ορυχείο έχει στηθεί με σκοπό να εξορύσσει ένα σπάνιο μέταλλο, που λαμπυρίζει και το οποίο αφού βγαίνει από το έδαφος τοποθετείται σε ένα τεράστιο μηχάνημα, σαν λιβελούλα, που το μεταφέρει στην επιφάνεια.
Όταν ο Μίκυ ρωτάει τι ακριβώς είναι αυτό το μέταλλο ο Μπόιλερ του απαντά πως πρέπει μόνο να κοιτά την δουλειά του και να μην κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις. Αφού πιάνουν δουλειά παρατηρούν πως σε έναν βράχο υπάρχει μια περίεργη πινακίδα, η οποία μοιάζει αρχαία και έχει πάνω της περίεργα σύμβολα.
Οι νέοι εργάτες μαθαίνουν για το νέο μέταλλο που πρέπει να εξορύσσουν...
Αφού τελειώνει η βάρδια τους ο Μίκυ καταφέρνει κρύβοντας στο στόμα του ένα κομμάτι από το μέταλλο να το μεταφέρει ασφαλώς στο δωμάτιο του, για να το μελετήσουν όταν φτάσουν στην επιφάνεια. Η Κλάρα, συμβουλευόμενη ένα βιβλίο της ανακαλύπτει ότι το σύμβολο στην πινακίδα υπάρχει και σε άλλα μέρη του κόσμου και μπορεί να σχετίζεται με την πολεοδομία της Ατλαντίδας.
Την επόμενη μέρα οι τρεις φίλοι πηγαίνουν να δουν, κρυφά, καλύτερα την πινακίδα και ανακαλύπτουν ότι από πίσω υπάρχει ένα πέρασμα, που οδηγεί σε μια απόκρυφη σπηλιά. Μέσα στο σπήλαιο υπάρχουν πολυάριθμες πήλινες πλάκες, γραμμένες στα αρχαία φοινικικά, τις οποίες η Κλάρα αρχίζει να μεταφράζει.
Γράφουν πως οι Φοίνικες ερχόντουσαν σε αυτό το μέρος, που τότε βρίσκονταν ακόμα στην επιφάνεια της θάλασσας, για να προμηθευτούν ορείχαλκο. Σύμφωνα όμως με τον Πλάτωνα ο ορείχαλκος ήταν το ορυκτό που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι της Ατλαντίδας, στους οποίους άνηκε επομένως παλιότερα το ορυχείο.
Όταν οι τρεις τους βγαίνουν από το σπήλαιο παρατηρούν πως οι βράχοι ολόκληρης της γύρω περιοχής είναι γεμισμένοι με εκρηκτικά, που έχουν τοποθετήσει οι Μωβ Λαγοί. Εκείνη την ώρα συναντάνε τον Μπόιλερ, που συνειδητοποιεί πως έχει να κάνει με κατασκόπους, αφού το μουστάκι της Λοφτ έχει φύγει από την θέση του.
Η Κλάρα βρίσκει πολλές επιγραφές των Φοινίκων στο σπήλαιο!
Διατάζει έτσι να τους συλλάβουν, αλλά ο Γκούφυ καταφέρνει να διαφύγει, κρατώντας μια βόμβα. Ο Μπόιλερ τον διατάζει να παραδοθεί, αλλά ο Γκούφυ κρύβεται και οι δύο φίλοι του οδηγούνται στον αρχηγό της επιχείρησης. Ο Γκούφυ όμως αναγκάζεται κι αυτός να παραδοθεί, για να μην κάνουν κακό στους φίλους του. Πίσω από το ορυχεία κρύβεται ο ζάπλουτος Κόμης Ζόοξ, που υποδύεται τον τρελό, αλλά είναι στην πραγματικότητα ο εγκέφαλος της επιχείρησης, που δουλεύει για τους Μωβ Λαγούς.
Ο Ζόοξ εξηγεί στους αιχμάλωτους πως εξάγει τον ορείχαλκο επειδή έχει πανίσχυρες ιδιότητες, και δεν παθαίνει τίποτα από σφαίρες. Θα φτιάξει έτσι ένα στόλο από πανίσχυρα θωρηκτά, με τα οποία η οργάνωση θα καταλάβει τον κόσμο.
Έχει μάλιστα συμπεράνει ότι το ορυχείο άνηκε στην Ατλαντίδα, σύμφωνα με μια πινακίδα των Φοινίκων. Η Κλάρα όμως μεταφράζει την επιγραφή σωστά, και τελικά γράφει πως οι Άτλαντες μετέφεραν εδώ τον ορείχαλκο, δεν τον εξόρυσσαν από το μέρος αυτό.
Ο κόμης την αγνοεί και ετοιμάζεται να τους ξεκάνει, όταν ο Γκούφυ, τον προειδοποιεί πως έχει κρύψει εκεί κοντά μια βόμβα, η οποία σύντομα θα εκραγεί. Οι κακοποιοί αμέσως τρέπονται σε φυγή, όμως ο κόμης πυροδοτεί και τα εκρηκτικά που έχουν τοποθετήσει και οι ίδιοι, ώστε να μην αποκαλυφθούν. Μαζί με τον Μπόιλερ επιβιβάζονται στην λιβελούλα και αποχωρούν για την επιφάνεια, μαζί με τα τελευταία αποθέματα του ορείχαλκου.
Ο Μίκυ και η Κλάρα πανικόβλητοι, ετοιμάζονται να φύγουν από τα κεντρικά γραφεία του ορυχείου, στα οποία υποτίθεται είναι η βόμβα, αλλά ο Γκούφυ τους εξηγεί πως για να είναι βέβαιος πως δεν θα πάθουν κάτι την έκρυψε στην λιβελούλα. Πράγματι, εκείνη την ώρα ο μηχανισμός μεταφοράς του ορείχαλκου καταστρέφεται από μια μεγάλη έκρηξη κι έτσι η μεγαλύτερη ποσότητα του πολύτιμου μετάλλου χάνεται στα βάθη του ωκεανού.
Ο κόμης με τον υποτελή του καταφέρνουν να γλιτώσουν, σώζοντας μια μικρή ποσότητα του ορείχαλκου, που επαρκεί για ένα μόνο πλοίο. Ο Μίκυ, με την Κλάρα και τον Γκούφυ, ανεβαίνουν στην επιφάνεια της θάλασσας, όπου όμως συνειδητοποιούν ότι ο ορείχαλκος έχει χάσει την όμορφη του λάμψη και γίνεται εύθρυπτος.
Καιρό αργότερα, ο κόμης υποδέχεται στην αποβάθρα την ανώτατη ηγεσία των Μωβ Λαγών, που έχουν έρθει για να δουν τα εγκαίνια του νέου, άτρωτου στόλου τους. Ο Ζόοξ τους εξηγεί πως είχε αρκετό μετάλλευμα για να φτιάξει μόνο ένα θωρηκτό, το οποίο παρουσιάζει σε όλη του την μεγαλοπρέπεια.
Το πολεμικό πλοίο όμως σχεδόν αμέσως διαλύεται, αφού ο ορείχαλκος έχει γίνει εξαιρετικά αδύναμος, οπότε τα μεγάλα κεφάλια της οργάνωσης φεύγουν εκνευρισμένα, κι αποφασισμένα να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, ενώ ο κόμης απορεί με την ευθραυστότητα του μετάλλου. Η Κλάρα, παράλληλα, εξηγεί στους φίλους της πως ο ορείχαλκος είναι εξαιρετικά ασταθής στην επιφάνεια, επειδή έχει χαθεί ο καταλύτης που τον ενδυνάμωνε, στα βάθη της θάλασσας.
Το θωρηκτό του κόμη καταρρέει μπροστά στους ηγέτες των Μωβ Λαγών...
Ο καταλύτης είναι οι χθόνιες ενεργειακές γραμμές, των οποίων την ενέργεια άγει ο ορείχαλκος, αποκτώντας ιδιαίτερη στιβαρότητα. Οι κάτοικοι της Ατλαντίδας ήξεραν πώς να χαλιναγωγήσουν αυτές τις γραμμές και είχαν κατασκευάσει πολυάριθμα σημάδια που υποδείκνυαν που βρίσκονται αυτές οι γραμμές, όπως το Στόουνχεντζ. Με τον καιρό όμως ο ορείχαλκος που επένδυε αυτές τις κατασκευές χάθηκε, κι έμειναν μόνο τα πέτρινα απομεινάρια. Οι Άτλαντες είχαν χρησιμοποιήσει τις γραμμές για να φτιάξουν ένα πελώριο ενεργειακό τείχος, που θα προστάτευε την πατρίδα τους, από ένα παλιρροϊκό κύμα που θα προκαλούσε την καταστροφή της.
Δεν κατάφεραν όμως να αποτρέψουν αυτή την τραγωδία, αφού το νερό σάρωσε την γη τους και την κατάπιε. Στο τέλος, η Κλάρα εκφράζει την έντονη πικρία της για το γεγονός, αφού φαίνεται ότι οι τεχνολογικά προηγμένοι Άτλαντες είχαν καταφέρει να μάθουν πώς να ζουν σε αρμονία με το περιβάλλον, όμως χάθηκαν πια για πάντα. Ο Μίκυ και ο Γκούφυ όμως την ενθαρρύνουν, λέγοντας της πως τίποτα δεν χάθηκε ακόμα, αφού μπορεί να βρουν οι ίδιοι την Ατλαντίδα!
Παρασκήνιο[]
Η ιστορία Τα Ορυχεία της Ατλαντίδας αποτελεί συνέχεια της ιστορίας Ο Κολοσσός της Ρόδου, μιας πολυσέλιδης περιπέτειας που έγραψε ο Κάστυ και σχεδίασε ο Τζόρτζιο Καβατσάνο. Στις δύο ιστορίες εμφανίζεται στο πλευρό του Μίκυ και του Γκούφυ, η δυναμική αρχαιολόγος Κλάρα Λοφτ, την οποία δημιούργησε ο πολυτάλαντος Κάστυ.
Η ηρωίδα αλλάζει την χημεία των δύο αυτών χαρακτήρων, με την σπιρτάδα και τις γνώσεις της, και προσθέτει μια θηλυκή αύρα που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να προσφέρει η Μίννι. Αποτελεί απλώς μια καλή φίλη, που συνοδεύει τον Μίκυ και τον Γκούφυ στις περιπέτειες τους, όπου ζουν ριψοκίνδυνες καταστάσεις και καλούνται να λύσουν μυστήρια, χωρίς να υπάρχει κάποιο ρομαντικό στοιχείο.
Οι δύο αυτές ιστορίες του Κάστυ έχουν ως κύριο θέμα την εύρεση της Ατλαντίδας και καθώς η αναζήτηση δεν έχει ακόμα τελειώσει, είναι βέβαιο πως θα υπάρξουν και άλλες περιπέτειες των τριών εξερευνητών. Ο ίδιος ο Κάστυ ανέλαβε την εικονογράφηση της συγκεκριμένης ιστορίας, που δημοσιεύθηκε το 2011, έξι ολόκληρα χρόνια μετά τον Κολοσσό της Ρόδου, που δημοσιεύθηκε το 2005.
Οι Μωβ Λαγοί[]
Στα Ορυχεία της Ατλαντίδας οι αδίστακτοι αντίπαλοι που καλούνται να αντιμετωπίσουν ο Μίκυ, η Λοφτ και ο Γκούφυ είναι η οργάνωση των Μωβ Λαγών. Πρόκειται για μια μυστική κοινωνία, της οποίας τα μέλη φοράνε την ομώνυμη στολή ενός λαγού, σε μωβ χρώμα, με καλυμμένα τα πρόσωπα, έτσι ώστε να μην αποκαλύπτεται κανενός η ταυτότητα.
Οι Μωβ Λαγοί πρόκειται για ένα δημιούργημα του Κάστυ, και όπως φαίνεται από τις ιστορίες του, έχουν άφθονο χρήμα στην διάθεση τους, γεγονός που τους καθιστά εξαιρετικά επικίνδυνους. Απώτερος στόχος τους είναι να κατακτήσουν τον κόσμο και θεωρούν πως τα μυστικά της Ατλαντίδας είναι ένα μέσο που θα τους κάνει κυρίαρχους της Γης. Οι τρεις αντίπαλοι τους όμως δεν τα παρατούν τόσο εύκολα και αποτελούν ένα σημαντικό εμπόδιο στους σατανικούς σκοπούς της οργάνωσης, η οποία δεν πρόκειται να καταθέσει σύντομα τα όπλα, κυριολεκτικά.
Ατλαντίδα[]
Η μυθική Ατλαντίδα αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε δύο διαλόγους του αρχαίου Έλληνα φιλόσοφου και συγγραφέα Πλάτωνα. Συγκεκριμένα, στον Τίμαιο και ιδιαίτερα στον Κριτία, ο Πλάτωνας περιγράφει αναλυτικά μια χώρα έξω από τις Ηράκλειες Στήλες –το Γιβραλτάρ-, η οποία ήταν τεράστια και είχε εξαιρετικά μεγάλη δύναμη και προηγμένο πολιτισμό, η οποία εξαφανίστηκε στα βάθη της θάλασσας.
Η Ατλαντίδα, όπως την περιέγραψε ο Πλάτωνας, στον Κριτία και στον Τίμαιο.
Αυτές οι αναφορές, που γράφτηκαν το 4ο π.Χ. αιώνα αποτέλεσαν την γένεση ενός θρύλου που είναι ζωντανός μέχρι και τις μέρες μας, καθώς πολυάριθμοι αρχαιολόγοι έχουν προσπαθήσει, ανεπιτυχώς, να εντοπίσουν τα ερείπια της Ατλαντίδας. Ο Ιταλός σεναριογράφος και σχεδιαστής Κάστυ, αποφάσισε κι αυτός να ασχοληθεί με τον συγκεκριμένο μύθο, στέλνοντας τον Μίκυ, τον Γκούφυ και την αρχαιολόγο Κλάρα Λοφτ, στο κυνήγι της, καθώς τα στοιχεία που βρίσκουν αποδεικνύουν πως όντως υπάρχει.
Μάλιστα στην πρώτη σελίδα των Ορυχείων της Ατλαντίδας καθώς και σε άλλα μέρη της, γίνονται ιδιαίτερες αναφορές στον Κριτία του Πλάτωνα, του οποίου τα λεγόμενα ακολουθούν οι τρεις εξερευνητές. Το μέλλον και οι υπόλοιπες ιστορίες του ταλαντούχου δημιουργού θα αποκαλύψουν που τελικά βρίσκεται η Ατλαντίδα, έστω και στον χάρτινο κόσμο!
Εξώφυλλα[]
