Η ιστορία Η Απόδραση του Φαντομία είναι μια πολυσέλιδη ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Μάρκο Τζερβάζιο, η οποία δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 2012. Στην χώρα μας την είδαμε για πρώτη φορά στο ΚΟΜΙΞ 5 (Β΄ Περίοδος), και αποτελεί την δεύτερη ιστορία του σύμπαντος του Φαντομία, του Αριστοκράτη Λωποδύτη.
Περίληψη[]
Ο Φαντομίας αποφασίζει να μπει στην φυλακή και κατόπιν να αποδράσει, ώστε να γελοιοποιήσει τον Επιθεωρητή Πίνκο, που του έθιξε τον εγωισμό...
Υπόθεση[]
Στον ιππικό όμιλο της Λιμνούπολης του 1920 ο Λόρδος Κουάκετ ετοιμάζεται να παίξει ένα παιχνίδι πόλο με τους υπόλοιπους αριστοκράτες της πόλης, κατόπιν πρόσκλησης του Δούκα Φον Χλίδα. Ο Λόρδος όμως αποδεικνύεται ότι είναι παντελώς άχρηστος στο άθλημα και αφού επιτίθεται στον συμπαίκτη του δούκα, σκοράρει στην εστία της ομάδας του.
Λίγο αργότερα, με την λήξη της πρώτης περιόδου του πόλο, ο Κουάκετ επιστρέφει στο κτήριο του ομίλου, όπου ακούει μια συνέντευξη του Επιθεωρητή Πίνκο, που αναφέρει πως θα καταφέρει κάποια στιγμή να φυλακίσει τον Φαντομία και θα τον κρατήσει κλειδωμένο για πάντα. Ο Λόρδος σκέφτεται πως πρέπει, ως Φαντομίας, να δεχτεί την πρόκληση του εχθρού του και να του αποδείξει ότι κανένας δεν τα βάζει με τον Φαντομία.
Πράγματι, το ίδιο βράδυ επισκέπτεται την έπαυλη του Φον Χλίδα, για να τον κλέψει, αλλά μέσα στο κτήριο συναντά μια ενέδρα αστυνομικών του Πίνκο, που έχουν ειδοποιηθεί από ένα ανώνυμο τηλεφώνημα για το σχέδιο του Φαντομία. Ο Επιθεωρητής βγάζει την μάσκα του ληστή και ανακαλύπτει έκπληκτος πως πρόκειται για τον Λόρδο Κουάκετ, που οδηγείται στην φυλακή.
Ο Φαντομίας στο κελί του υπόσχεται πως θα δραπετεύσει και θα κλέψει τα κοσμήματα του Φον Χλίδα, στον οποίο στέλνει ένα μήνυμα, με την μνηστή του, Ντόλυ Ντακ, για να τον τρομάξει. Ο πανικόβλητος δούκας τηλεφωνεί στον Πίνκο, που υπόσχεται να του στείλει έναν αστυνόμο, για να νιώθει πιο ασφαλής, παρόλο που ο ληστής βρίσκεται στην φυλακή.
Το βράδυ, όταν πέφτει το σκοτάδι, ο Κοπέρνικος Γρανάζης επισκέπτεται τον Τζων έξω από το παράθυρο του, χάρη σε ένα αεροποδήλατο και τον βοηθά να το σκάσει. Τον αφήνει έξω από την βίλλα του δούκα, όπου τον περιμένει η μνηστή του, ως Ντόλυ Πάπρικα, η οποία έχει κοιμίσει τον αστυνόμο που έχει στείλει ο Πίνκο. Έτσι, ο Φαντομίας παίρνει την θέση του και μπαίνει φανερά στην έπαυλη, όπου συναντά τον Φον Χλίδα, που του δείχνει που είναι κρυμμένα τα πολύτιμα κοσμήματα του.
Το επόμενο πρωί, όταν ο δούκας ξυπνά, βλέπει έντρομος πως έχουν κλαπεί τα κοσμήματα του, από τον Φαντομία, που έχει αφήσει και την κάρτα του, ενώ και ο αστυνόμος, που ήταν ο κλέφτης, έχει εξαφανιστεί. Καλεί και πάλι τον Πίνκο, που σπεύδει στην φυλακή, για να δει εάν ο λωποδύτης είναι ακόμα φυλακισμένος, όπου ανακαλύπτει ότι το κελί του είναι άδειο.
Εκείνη την ώρα όμως επιστρέφει και ο Φαντομίας, που παραδίδεται και πάλι στην αστυνομία, για να οδηγηθεί πίσω στο κελί του, εξαγριώνοντας τον Επιθεωρητή, που υπόσχεται πως θα τον στείλει σε φυλακή ύψιστης ασφαλείας.
Το επόμενο πρωί, ένας άλλος κρατούμενος, ο Ορέστης, που έχει καταφέρει να εκτίσει την ποινή του, απελευθερώνεται, ενώ παράλληλα επιστρέφει στο ίδρυμα σωφρονισμού και ο Πίνκο, για να πάρει τον Φαντομία στην νέα του φυλακή. Στο κελί του όμως βλέπουν τον Ορέστη αναίσθητο και ζαβλακωμένο, οπότε συνειδητοποιούν ότι αυτός που ελευθερώθηκε ήταν ο Κουάκετ και σπεύδουν να τον κυνηγήσουν.
Ο δεύτερος Ορέστης, αφήνεται ελεύθερος, αφού έχει εκτίσει την ποινή του κι ευχαριστεί με τα καλύτερα λόγια τον Επιθεωρητή. Ο τελευταίος φεύγει τρέχοντας μαζί με τους αστυνόμους για να βρουν τον Φαντομία, που έχει πάρει την θέση του Ορέστη, και τον βρίσκουν λίγο παρακάτω, στην στάση του λεωφορείου.
Ο Ορέστης αποδεικνύεται όμως πως είναι όντως ο Ορέστης, αφού δεν φορά κάποια μάσκα και ο αστυνόμος καταλαβαίνει αμέσως τον ολέθριο λάθος του. Ο Ορέστης στο κελί του Φαντομία ήταν ο ίδιος ο λωποδύτης και τον άφησε ο ίδιος να φύγει ανενόχλητος, ενώ ο τελευταίος τον χλεύαζε επαινώντας τον.
Σκέφτεται όμως πως πλέον γνωρίζει την αληθινή του ταυτότητα, οπότε θα είναι πιο εύκολο να τον πιάσει, αλλά τότε καταφθάνει τρέχοντας ο διευθυντής της φυλακής. Κουβαλάει μαζί του μια μάσκα με το πρόσωπο του Λόρδου Κουάκετ, λέγοντας πως την βρήκε στο κελί του λωποδύτη. Ο Πίνκο συμπεραίνει πως ο Φαντομίας φορούσε την μάσκα του λόρδου για να τον ξεγελάσει και άρα πλέον δεν ξέρει καν ποιος είναι ο κλέφτης.
Συνειδητοποιεί ότι θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε, εκτός του Κουάκετ, και επομένως οι έρευνες του δεν έχουν προχωρήσει καθόλου. Στο τέλος, ο αριστοκράτης λωποδύτης απολαμβάνει την νίκη του με την Ντόλυ, λέγοντας πως αυτά παθαίνει όποιος προκαλεί τον Φαντομία!
Παρασκήνιο[]
Η ιστορία Η Απόδραση του Φαντομία αποτελεί την δεύτερη ιστορία του σύμπαντος του Φαντομία, του αριστοκράτη λωποδύτη. Η πρώτη ήταν το Το Όρος των Ρόδων, που δημοσιεύθηκε στο ΚΟΜΙΞ 4 (Β΄ Περίοδος), ενώ στην Ιταλία εκδόθηκαν και οι δύο τον ίδιο μήνα, τον Νοέμβριο του 2012.
Στη δεύτερη του ιστορία με τον Φαντομία ο Μάρκο Τζερβάζιο αντλεί έμπνευση από το χαρισματικό, μυθιστορηματικό, κλέφτη Αρσέν Λουπέν, που ζούσε στο Παρίσι της Μπελ Επόκ και ήταν πασίγνωστος για τις κλοπές του. Ο ήρωας που δημιούργησε ο Μωρίς Λεμπλάν έχει προσφέρει αρκετά στοιχεία και στην ιδιοσυγκρασία του Φαντομία, που είναι επίσης αριστοκράτης λωποδύτης. Για την δεύτερη του ιστορία λοιπόν, ο καλλιτέχνης βασίζεται ελεύθερα στο τρίτο από τα σύντομα αφηγήματα του Μωρίς Λεμπλάν, με τον Αρσέν Λουπέν που τιτλοφορείται Η Απόδραση του Αρσέν Λουπέν.