Ο Βίκαρ (Vicar), ψευδώνυμο του Βίκτορ Αριαγάδος Ρίος, (16 Απριλίου 1934 - 3 Ιανουαρίου 2012), ήταν ένας Χιλιανός σχεδιαστής, σεναριογράφος και καρτουνίστας. Δημιούργησε πάνω από χίλιες ιστορίες με τους ήρωες της Ντίσνεϋ και στην Ελλάδα έχει γίνει γνωστός μέσα από την παρουσίαση του έργου του στο περιοδικό ΚΟΜΙΞ.
Βιογραφία[]
Τα πρώτα βήματα[]
Ο Βίκαρ γεννήθηκε στο Σαντιάγο της Χιλής τον Απρίλιο του 1934. Όταν ήταν μικρός, διάβαζε μανιωδώς τα ντισνεϋκά κόμικς που κυκλοφορούσαν στην πατρίδα του, όμως η κλίση του για το σχέδιο εκδηλώθηκε με σαφώς πιο εντυπωσιακό τρόπο απ' ό,τι στην περίπτωση των περισσοτέρων ομότεχνων του. Αντί να φτιάξει εφηβικά, ερασιτεχνικά πρωτόλεια αντιγράφοντας καρέ από τα αγαπημένα του περιοδικά στα σχολικά του τετράδια, διακόσμησε το πατρικό του σπίτι με πολύχρωμες τοιχογραφίες, που απεικόνιζαν μια καλλονή από την Πολυνησία και τον Δον Κιχώτη, έναν από τους αγαπημένους του μυθιστορηματικούς ήρωες.
Παρά το επεισοδιακό αυτό ντεμπούτο, ο νεαρός Βίκτορ προτίμησε να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο του Σαντιάγο, όπου άλλωστε ήταν καθηγητής ο πατέρας του. Όμως, δεν μπορούσε να αγνοήσει το καλλιτεχνικό του ταμπεραμέντο και, φοιτητής ακόμα, εργάστηκε με μια θεατρική ομάδα, ενώ, λίγο πριν πάρει το πτυχίο του, το 1956, κέρδισε τα πρώτα σημαντικά βραβεία σε διαγωνισμούς σχεδίου.
Την επόμενη χρονιά, άρχισε να εργάζεται ως γελοιογράφος στην ιστορική εφημερίδα El Mercurio. Στην συνέχεια, η δουλειά του θα δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά, όπως το Barrabases και το El Pinguin, και θα δημιουργήσει τις δικές του σειρές που θα του χαρίσουν διακρίσεις και την αγάπη του κοινού. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι Hipolito y Camillo, ένα δίδυμο εμπνευσμένο από τον Χοντρό και τον Λιγνό, και οι Περιπέτειες του Ραμόν, μια από τις πιο δημοφιλείς χιουμοριστικές σειρές στην Χιλή.
Η απαρχή της καριέρας του στην Ευρώπη[]
Το 1960, ο Βίκαρ μετακόμισε στην Βαρκελώνη, στην Ισπανία, και η ενεργητικότητα του τον βοήθησε να σπάσει κάθε ρεκόρ παραγωγικότητας. Χωρίς να σταματήσει να σχεδιάζει κόμικς που δημοσιεύονταν τόσο στην Νότιο Αμερική, όσο και στην Ευρώπη, δοκίμασε παράλληλα την τύχη του στα καρτούν, δουλεύοντας στο στούντιο του Φρανσίσκο Μασιάν, ενός από τους πιο σημαντικούς Ισπανούς δημιουργούς κινουμένων σχεδίων.
Το 1971, χωρίς να σταματήσει να σχεδιάζει τις δικές του σειρές, άρχισε να δημιουργεί ιστορίες με τους ήρωες της Ντίσνεϋ, για την δανέζικη εκδοτική Gutenberghus, πλέον Egmont, που προορίζονταν για δημοσίευση στις Σκανδιναβικές χώρες. Η πρώτη του ιστορία ήταν μια τετρασέλιδη με τον Ντόναλντ, αδημοσίευτη στην Ελλάδα, που δημοσιεύθηκε το φθινόπωρο του 1971 και αποτέλεσε την απαρχή μιας παραγωγικότατης καριέρας.
Καριέρα στην Ντίσνεϋ[]
Το 1975, ο Βίκαρ επέστρεψε στην Χιλή και έστησε ένα μικρό στούντιο, μαζί με μια ομάδα συνεργατών που τον βοηθούσαν να συνεχίσει να δουλεύει με ολοένα και πιο εντατικούς ρυθμούς και, χάρη στην πληθωρική παραγωγή του, δεν άργησε να αναδειχθεί σε έναν από τους πιο δημοφιλείς δημιουργούς στον χώρο του Ντισνεϋκου κόμικ.
Το σχεδιαστικό του στυλ απέκτησε έναν καθαρά προσωπικό χαρακτήρα, εμπνευσμένο από το ύφους του Καρλ Μπαρκς, που ήταν ακόμα αρκετά άγνωστος στο ευρύ κοινό. Ο Βίκαρ δημιούργησε αρκετές συνέχειες ιστοριών του Μπαρκς, όπως και νέες περιπέτειες στο στυλ του μεγάλου Παπιάνθρωπου. Το 1977, έφερε πίσω στην Λιμνούπολη τους μικροσκοπικούς εξωγήινους από τα Μικροπαπιά από το Διάστημα, ενώ το 1980, στον Πετρελαιαγωγό του Κλοντάικ οδήγησε τον θείο Σκρουτζ στα μέρη που είχε επισκεφθεί στην κλασική ιστορία Επιστροφή στο Κλοντάικ.
Συνεργασίες με τον Καρλ Μπαρκς[]
Το 1982, ο Βίκαρ θα σχεδιάσει την δεκασέλιδη ιστορία Αγώνας με Ανεμόπτερο, την οποία είχε γράψει ο Καρλ Μπαρκς, κάτι που δείχνει την μεγάλη εκτίμηση που του έτρεφε ο Παπιάνθρωπος. Την επόμενη χρονιά θα υπογράψει την διασκευή σε κόμικς της ιστορίας Η Άμμος του Χρόνου, που είχε γράψει ο Μπαρκς για την πολυτελή ανθολογία Uncle Scrooge: His Life and Times.
Ο ίδιος ο Μπαρκς, λέγεται πως όταν συνάντησε τον Χιλιανό καλλιτέχνη το 1994, κατά την διάρκεια μιας μεγάλης περιοδείας του στην Ευρώπη, τον ρώτησε με το χαρακτηριστικό, γελαστό του ύφος: «Εσύ είσαι εκείνος που σχεδιάζει τους Ντακ καλύτερα και από εμένα;». Το γεγονός αυτό δείχνει την συμπάθεια που έτρεφε ο Μπαρκς για την δουλειά του Βίκαρ, αναγνωρίζοντας το σχεδιαστικό του ταλέντο. Ο Χιλιανός ένιωθε φυσικά μεγάλο θαυμασμό για τον Καρλ, και δεν παρέλειψε να εκφράσει και ο ίδιος την αγάπη του για τον καλλιτέχνη. Δημιούργησε έτσι μια γελοιογραφία, το 1994, όπου απεικονίζεται ο Μπαρκς να δίνει τα φώτα του στον Ντόναλντ, όπως ο κλασικός πίνακας του Μιχαήλ Άγγελου στην Καπέλα Σιστίνα, στην Ρώμη, με τον θεό και τον άνθρωπο.
Αφιέρωμα στον Υντερζό[]
Το 2007 ο Βίκαρ σχεδίασε μια ιστορία φόρο τιμής στον μεγάλο σχεδιαστή και συνδημιουργό, μαζί με τον Ρενέ Γκοσιννύ, του Αστερίξ, Αλμπέρ Υντερζό. Ο Αλμπέρ συμπλήρωνε αισίως τα 80 χρόνια ζωής, έχοντας γεννηθεί το 1927 και ο Βίκαρ εκμεταλλεύτηκε την αφορμή για να σχεδιάσει την τρισέλιδη ιστορία με τίτλο, Ο Αστερίξ στην Λιμνούπολη.
Στην ιστορία αυτή ο Ντόναλντ και ο Κύρος μεταφέρουν με την χρονομηχανή τους τον Αστερίξ και τον Οβελίξ πίσω στην Λιμνούπολη, όπου οι Γαλάτες υπογράφουν τεύχη τους και εν τέλει επιστρέφουν πίσω στο χωριό τους, μεταφέροντας το δώρο του ποδοσφαίρου, που τους έχουν μάθει οι Ντακ.
Κληρονομιά[]
Ιστορίες[]
Ο Βίκαρ υπήρξε εξαιρετικά παραγωγικός σχεδιαστής έχοντας στο ενεργητικό του πάνω από χίλιες ιστορίες με τους ήρωες της Ντίσνεϋ. Η σαφή πλειοψηφία των ιστοριών του έχει ως πρωταγωνιστές τους Ντακ, τους οποίους προτιμούσε να σχεδιάζει και ιδιαίτερα τον Ντόναλντ. Οι περισσότερες ιστορίες του είναι μικρού μεγέθους, κάτω από 15 σελίδες, ενώ δημιούργησε πολλές δωδεκασέλιδες ιστορίες, όπως ο Καρλ Μπαρκς, αντίστοιχα, με τις δικές του δεκασέλιδες. Ο Βίκαρ ίδρυσε επίσης ένα στούντιο με το όνομα Vic-Art, το οποίο τον βοήθησε επίσης σημαντικά στην μαζική παραγωγή ιστοριών, κυρίως στο μελάνωμα των σχεδίων του.
Ο ίδιος ο καλλιτέχνης έγραψε τρεις μόνο από τις ιστορίες που σχεδίασε. Η πρώτη ήταν η προαναφερθείσα με τον Αστερίξ, η δεύτερη είναι η The Winter Contest και τέλος Το Κοκαλάκι της Νυχτερίδας, που είδαμε στο ΚΟΜΙΞ 213. Μέσα στον μεγάλο όγκο των ιστοριών του είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κάποια συγκεκριμένη ιστορία, καθώς η συντριπτική πλειονότητα δεν διαθέτει κάτι ιδιαίτερα αξιομνημόνευτο.
Ο Βίκαρ συμμετείχε επίσης ενεργά στον σχεδιασμό ιστοριών όπου τα παπιά ταξιδεύουν στον χρόνο, όπως στο Ιερό Αρκουδοτόμαρο. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως στις Σκανδιναβικές χώρες κυκλοφόρησε το 2004 ένας τόμος με συγκεντρωμένες αρκετές ιστορίες του Βίκαρ, με τον τελευταίο να απεικονίζει στο εξώφυλλο τον εαυτό του, καθώς προσπαθεί να σχεδιάσει τον Ντόναλντ.
Ελληνικές Εκδόσεις[]
Στην Ελλάδα έχουμε δει πολυάριθμες ιστορίες του Βίκαρ, συνολικά πάνω από διακόσιες, αλλά λίγες μπροστά στον κυκεώνα ιστοριών που σχεδίασε ο συγκεκριμένος δημιουργός. Χαρακτηριστικές πολυσέλιδες περιπέτειες του που έχουμε δει είναι Το Νησί των Βίκινγκ και Ο Πέλεκυς των Βίκινγκ στα ΚΟΜΙΞ #81 και #102, αντίστοιχα, και πολλές ακόμα. Στην πιο ύστερη περίοδο του περιοδικού ΚΟΜΙΞ, καθώς και στο ΚΟΜΙΞ Β' Περιόδου, παρουσιάζονται περισσότερο οι δωδεκασέλιδες ιστορίες του δημιουργού, ως συμπληρωματικές μιας άλλης κύριας ιστορίας.
Επίσης ιστορίες του έχουμε δει και στο Μίκυ Μάους της εκδοτικής Τερζόπουλου, αλλά και στο Μεγάλο Μίκυ και τα Κλασσικά. Ο σχεδιαστής επομένως είναι αρκετά διαδεδομένος στην χώρα μας, πλέον αποκλειστικά μέσω του περιοδικού ΚΟΜΙΞ, αλλά παλιότερα διαμέσου αρκετών περιοδικών, ενώ υπάρχει μεγάλος όγκος ιστοριών του που δεν έχουν εκδοθεί ακόμα.
Οι χαρακτήρες που δημιούργησε[]
Αναμφίβολα ο πιο γνωστός χαρακτήρας που δημιούργησε ο Βίκαρ είναι η Πριγκίπισσα Ούνα, την οποία έχουμε δει και στην Ελλάδα πολυάριθμες φορές στις σελίδες του περιοδικού ΚΟΜΙΞ. Η πριγκίπισσα είναι μια κοπέλα της προϊστορικής εποχής των σπηλαίων, η οποία ταξιδεύει στον χρόνο, ερχόμενη στην σύγχρονη Λιμνούπολη, στο σπίτι του Ντόναλντ, του οποίου δυσκολεύει αφάνταστα την ζωή. Συνήθως συμπεριφέρεται σαν αγροίκος, ενώ τρέφει αισθήματα αγάπης για τον Ντόναλντ, θεωρώντας συχνά την Νταίζυ ως αντίζηλο.
Η κυρία των σπηλαίων εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην ομώνυμη ιστορία Πριγκίπισσα Ούνα, το 1995, δια χειρός Βίκαρ. Ο ίδιος καλλιτέχνης θα την χρησιμοποιήσει αρκετές ακόμα φορές, ενώ θα την υιοθετήσουν και μερικοί ομότεχνοι του. Πέραν της Ούνας έχει δημιουργήσει και άλλους χαρακτήρες, οι οποίοι έχουν χρησιμοποιηθεί σε ελάχιστες ιστορίες, όπως για παράδειγμα ο Ανάργυρος Περαβρέχης, ανιψιός του Χρυσοκούκη.
Δημιουργοί | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|