Ο Γκούφυ Βαν Χέλσινγκ εμφανίστηκε μία και μοναδική φορά στην ιστορία Δράκουλας.
Προφίλ[]
Πρόκειται για έναν ιδιόρρυθμο και ευέξαπτο καθηγητή ειδικευμένο σε υπερφυσικά φαινόμενα και ζαρζαβατικά. Ασχολείται επί χρόνια με τον Δράκουλα, προσπαθώντας να μελετήσει τη συμπεριφορά του, τις μεταμορφώσεις του, καθώς και τη σταδιακή μετάλλαξη σε παντζάρι στην οποία οδηγεί τα θύματά του, τα οποία πριν την ολική μετάλλαξή τους αποκτούν μια μανία με το οτιδήποτε έχει σχέση με παντζάρι.
Είναι Ολλανδός και μιλάει με γερμανική προφορά, ενώ το γκούφειο Γιουκ του ντισνεϋκού σύμπαντος αντικαθίσταται με το Γιαβόλ το οποίο επίσης, επαναλαμβάνεται στις φράσεις του καθηγητή.
Ιστορία[]
Δράκουλας[]
Στην ιστορία αυτή καλείται από τον Δόκτωρ Τζων Ο' Χάρα, έναν από τους επίδοξους μνηστήρες της Κλάραμπελ Γουέστενρα, στο Ουίτμπυ για να μελετήσει την παράξενη συμπεριφορά της δεύτερης, που έχει τον τελευταίο καιρό ένα αφύσικο πάθος για τα παντζάρια. Ο καθηγητής καταλαβαίνει αμέσως ότι έχει πέσει θύμα του Δράκουλα και δε χάνει καιρό: Προσπαθεί με σκόρδο να απομακρύνει το τέρας από τη δεσποσύνη. Παρόλα αυτά η Βιλελμίννι, ξαδέρφη της, αφαιρεί τα σκόρδα από το δωμάτιό της, χωρίς να γνωρίζει την όλη υπόθεση και το τέρας επιτίθεται ξανά στην Κλάραμπελ μεταμορφώνοντας την σε ένα τεράστιο παντζάρι.
Ο Γκούφυ, ανακαλύπτει μετά τη μεταμόρφωση της Κλάραμπελ ότι ο Δράκουλας έχει φτάσει μέχρι εκεί, όχι για την Κλάραμπελ αλλά για την ξαδέρφη της τη Βιλελμίννι, όντας τρελαμένος μαζί της, από τότε που είδε σε φωτογραφία τα τεράστια αυτιά της, τα οποία είναι ακαταμάχητος πειρασμός γι αυτόν. Με τη βοήθεια των επίδοξων μνηστήρων της Κλάραμπελ, θα ταξιδέψει μέχρι την Τρανσυλβανία στην οποία γυρνά ο Δράκουλας με τη βοήθεια ενός έγκλειστου σε ψυχιατρείο, έτσι ώστε να τον εξουδετερώσουν για πάντα.
Παρασκήνιο []
Ο Γκούφυ Βαν Χέλσινγκ στο πραγματικό έργο του Δράκουλα από τον Μπραμ Στόκερ είναι ο διακεκριμένος Ολλανδός καθηγητής πανεπιστημίου Αβραάμ Βαν Χέλσινγκ που είναι βαθύς γνώστης του κόσμου των βρικολάκων και καταφεύγει σε ποικίλα τεχνάσματα για να εξουδετερώσει το φονικό δάγκωμα του Δράκουλα. Βλέπουμε λοιπόν ότι η βασική ιδέα για τον χαρακτήρα παραμένει η ίδια με την προσθήκη μερικών χιουμοριστικών πινελιών στο προφίλ του, όπως την ειρωνεία, την κωμικοποίηση των πραγμάτων από πλευράς του και της δημιουργίας τραγελαφικών καταστάσεων.