Η Διώρυγα του Παναμά είναι ένα τεράστιο κατασκευαστικό έργο, που ο Ντον Ρόσα απεικόνισε στην ιστορία του Ο Ατσίδας του Παναμά. Στη χώρα μας την είδαμε στο ΚΟΜΙΞ 181 και αποτελεί μέρος των Χαμένων Επεισοδίων του Βίου και της Πολιτείας του Σκρουτζ Μακ Ντακ.
Γενικές Πληροφορίες[]
Η συγκεκριμένη διώρυγα είναι ένα τιτάνιο κατασκευαστικό έργο που ολοκλήρωσε η αμερικανική κυβέρνηση στο νεοσύστατο, τότε, κράτος του Παναμά, στις αρχές του 20ού αιώνα. Η διάνοιξη της διώρυγας, που έχει μήκος 77 χιλιόμετρα, ξεκίνησε το 1903 και ολοκληρώθηκε το 1914. Μέχρι σήμερα, περισσότερα από οκτακόσιες χιλιάδες πλοία την έχουν διασχίσει και είναι η δεύτερη σημαντικότερη διώρυγα του κόσμου, μετά από εκείνη του Σουέζ.
Ειδικές Πληροφορίες[]
Χρυσός Λόφος[]
Περιγραφή[]
Ο Χρυσός Λόφος είναι ένα μεσαίου μεγέθους ύψωμα και ονομάζεται «Χρυσός» επειδή στο εσωτερικό του λέγεται ότι υπάρχει χρυσάφι, φήμη η οποία αληθεύει, με την μορφή ενός Πέτρινου Ιαγουάρου που κρύβει μέσα του χρυσά κειμήλια από δεκάδες προκολομβιανούς πολιτισμούς της Αμερικής. Ο λόφος ανήκει στον Σκρουτζ Μακ Ντακ, στον οποίο τον είχαν παραχωρήσει οι Γάλλοι, όταν προσπάθησαν να ανοίξουν ανεπιτυχώς τη Διώρυγα του Παναμά. Έχει την άδεια εκμετάλλευσης του λόφου και μπορεί να κρατήσει ότι βρεθεί στην ιδιοκτησία του. Την πήρε από τον Φίλιπ Μπυνώ Βαριλλά, που διαπραγματεύτηκε, επίσης, την πώληση των δικαιωμάτων διάνοιξης της διώρυγας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο λόφος είναι καλυμμένος με πυκνή βλάστηση, ενώ ο Σκρουτζ έχει σκάψει στις πλαγιές του ένα μικρό ορυχείο, στο οποίο σκάβει ο ίδιος ψάχνοντας για χρυσό. Το σημαντικότερο πρόβλημα του λόφου είναι ότι βρίσκεται στο μήκος της Διώρυγας του Παναμά, την οποία έχουν ξεκινήσει να διανοίγουν οι Αμερικανοί αντί των Γάλλων.
Ιστορική συνάντηση[]
Ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Θεόδωρος Ρούσβελτ, επισκέπτεται τον Σκρουτζ στο λόφο του, για να τον διώξει, όμως ο Σκρουτζ έχει όλα τα απαραίτητα χαρτιά για να υπερασπιστεί την ιδιοκτησία του. Ο Ρούσβελτ προσφέρεται, έτσι, να τον βοηθήσει με έναν μηχανοκίνητο εκσκαφέα να διανοίξει τον λόφο, ώστε να βρει το χρυσάφι που φημολογείται ότι βρίσκεται στο εσωτερικό του.
Πράγματι, με τη βοήθεια του εκσκαφέα ο λόφος ανοίγεται διάπλατα και μέσα του βρίσκουν τον Πέτρινο Ιαγουάρο, μια κατασκευή που περικλείει ποικίλα χρυσά κειμήλια των προκολομβιανών πολιτισμών της Αμερικής. Οι θησαυροί αυτοί είναι προσφορές των αυτόχθονων λαών στους θεούς του εμπορίου. Ο Πέτρινος Ιαγουάρος αποτελεί ένα μνημείο στην ειρήνη, την ευημερία και την ανταλλαγή, υλική και πολιτιστική, μεταξύ όλων των προκολομβιανών πολιτισμών της Βόρειας και Νότιας Αμερικής.
Τελικά, ο Σκρουτζ δέχεται να παραχωρήσει το λόφο στην αμερικανική κυβέρνηση και να παραιτηθεί του τίτλου του. Το πιθανότερο είναι ο λόφος, κατόπιν, να διαλύθηκε τελείως, ώστε να περάσει η Διώρυγα του Παναμά.
Ιστορία[]
Οι Γάλλοι και οι Ηνωμένες Πολιτείες[]
Η ιδέα για τη διάνοιξη μιας διώρυγας που θα ένωνε τον Ειρηνικό με τον Ατλαντικό Ωκεανό γεννήθηκε το 16ο αιώνα από τον Ισπανό εξερευνητή Νούνεζ Ντε Μπαλμπόα, όταν ανακάλυψε πόσο στενή ήταν η λωρίδα γης που χώριζε τους δυο ωκεανούς. Όμως, οι τεχνικές δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος δεν κατέστησαν δυνατό το έργο της κατασκευής της μέχρι το 19ο αιώνα.
Τη διώρυγα επιχείρησαν, αρχικά, να κατασκευάσουν οι Γάλλοι το 1884, υπό την καθοδήγηση του μηχανικού Φερδινάνδου Λεσσέψ, αλλά αναγκάστηκαν να τα παρατήσουν, λόγω διαφόρων μηχανικών προβλημάτων, της υψηλής θνησιμότητας μεταξύ των εργατών, λόγω των τροπικών ασθενειών που κυριαρχούσαν στην περιοχή, αλλά και του προβληματικού εδάφους, το οποίο προκαλούσε πολλές κατολισθήσεις. Οι Αμερικανοί ανέλαβαν την επιχείρηση το 1903, περατώνοντάς το 1914.
Το δυσκολότερο σημείο της διώρυγας είναι το Κουλέμπρα Κατ, στο οποίο οι Αμερικανοί συνάντησαν τη μεγαλύτερη δυσκολία στην συνολική περάτωση του έργου.
Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ στη Διώρυγα του Παναμά[]
Στην ιστορία Ο Ατσίδας του Παναμά απεικονίζονται τα γιγάντια έργα κατασκευής της διώρυγας, την οποία επισκέπτεται και ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Θεόδωρος Ρούσβελτ, μαζί με τη γυναίκα του. Τα έργα διάνοιξης της διώρυγας, όμως, παρακωλύονται από τον Σκρουτζ Μακ Ντακ, που κατέχει το Χρυσό Λόφο στο κέντρο της διαδρομής της διώρυγας, δίχως να δέχεται να τον παραχωρήσει, καθώς στο εσωτερικό του λέγεται ότι κρύβει χρυσάφι.
Ο Θεόδωρος Ρούσβελτ, για να μην καθυστερήσουν τα έργα δέχεται να τον βοηθήσει να βρει το χρυσάφι, το οποίο με τη βοήθεια ενός εκσκαφέα, πράγματι, βρίσκουν. Ο Σκρουτζ, όμως, γνωρίζοντας ότι μπορεί να μπλέξει στα δικαστήρια για την κυριότητα του χρυσού, που είναι με την μορφή κειμηλίων διαφόρων προκολομβιανών πολιτισμών, δέχεται να παραχωρήσει το λόφο, σε αντάλλαγμα με ένα αντίτιμο που ο ίδιος θα ορίσει. Πέφτει, όμως, λιπόθυμος εξαιτίας του τοπικού ποτού τσίτσα και οι αδελφές του Ματίλντα και Βολκάνα κλείνουν τη συμφωνία, ζητώντας σε αντάλλαγμα το τέντυμπερ, ένα λούτρινο αρκουδάκι του προέδρου.
Το πραξικόπημα του στρατηγού Εστεμπάν[]
Στην ίδια ιστορία ο στρατηγός Εστεμπάν, που συμμετείχε στην επανάσταση που οδήγησε στην ανεξαρτητοποίηση του Παναμά το 1903, φιλοδοξεί να προκαλέσει στρατιωτικό πραξικόπημα και να πάρει την εξουσία του Παναμά στα χέρια του ως δικτάτορας. Παρ' όλα αυτά, οι άνδρες του στρέφονται σε άτακτη υποχώρηση, μετά από μια κατολίσθηση στο Χρυσό Λόφο του Σκρουτζ που προκάλεσε ο καυγάς του παπιού με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, επειδή νομίζουν ότι τους επιτίθεται ο θεός Ιαγουάρος, που στην πραγματικότητα είναι ένα γιγάντιο άγαλμα που αναπαριστά τον αρχαίο τοπικό θεό και που βρισκόταν στην κορυφή του λόφου πριν την κατολίσθηση.
Ο στρατηγός Εστεμπάν, αφού καταλάβει την εξουσία, επιθυμεί να ονομάσει τη έργο «Διώρυγα Εστεμπάν», αλλά τα σχέδιά του αποτυγχάνουν παταγωδώς.