Η ιστορία Η Οδύσσεια ενός Κροίσου είναι μια 7-σέλιδη ιστορία, που έγραψε και σχεδίασε ο Καρλ Μπαρκς τον Φεβρουάριο του 1956 και εκδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 1956.
Περίληψη[]
Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ έρχεται αντιμέτωπος με τον σύγχρονο κόσμο της προόδου, της εξέλιξης και της αλλαγής, όταν αναγκάζεται να μετακομίσει ουκ ολίγες φορές...
Υπόθεση[]
Η ιστορία ξεκινά με τον αφηγητή να μιλά για την συνεχή εξέλιξη του σύγχρονου κόσμου, χάρις στην πρόοδο την τεχνολογία και για το πόσο δύσκολο είναι για άτομα που διέπρεψαν στο παρελθόν, σαν τον Σκρουτζ Μακ Ντακ, να προσαρμοστούν στις καινούριες αλλαγές. Στην συνέχεια, βλέπουμε τον Σκρουτζ να κοιτάζει με δέος το θησαυροφυλάκιό του. Ενώ εισέρχεται στο κτήριο και περπατά προς ένα ψηλό παράθυρο πάνω από την στοίβα με τα λεφτά του, αναλογίζεται πόσο πολύ έχει αναπτυχθεί η πόλη από τότε που ήρθε στην περιοχή, όταν τότε υπήρχε μόνο ένα φρούριο στον Ποταμό Ψείρα. Καθώς αγναντεύει την μεγαλούπολη από το παράθυρό του, σκέφτεται πως, αν και η πόλη συνεχώς αλλάζει, εκείνος και το θησαυροφυλάκιό του παραμένουν ίδιοι – απλώς γίνεται λίγο πιο πλούσιος κάθε χρόνο.
Ξαφνικά, ο μεγιστάνας βλέπει δύο άτομα στο οικόπεδό του, που αποδεικνύεται πως είναι δύο τοπογράφοι. Οι τοπογράφοι τού εξηγούν πως θέλουν να σχεδιάσουν μια γιγαντιαία λεωφόρο, η οποία θα περνά από το οικόπεδο του Σκρουτζ, και αναγκαστικά από το θησαυροφυλάκιό του! Ο Σκρουτζ, εξοργισμένος, τους διώχνει από το οικόπεδό του και τους φωνάζει πως δεν πρόκειται να μετακινήσει το θησαυροφυλάκιό του, που έχτισε πριν από 70 χρόνια, για χάρη μιας λεωφόρου. Οι τοπογράφοι τού λένε πως η κατασκευή της λεωφόρου, θα πραγματοποιηθεί είτε το θέλει είτε όχι και θα πρέπει να φύγει. Ο Σκρουτζ αποφασίζει να πάει στην πολεοδομία για να πείσει τους υπεύθυνους να φτιάξουν την λεωφόρο έτσι ώστε να μην περνά από το οικόπεδό του. Όμως, οι πολεοδόμοι ενημερώνουν τον Σκρουτζ πως δεν μπορεί να κάνει κάτι για αυτό. Τότε, ο Σκρουτζ αρχίζει να προτείνει να πληρώσει μεγάλα ποσά για να αλλάξει την πορεία της λεωφόρου με διάφορους τρόπους, ο ένας λιγότερο λογικός από τον προηγούμενο. Ωστόσο, η πολεοδομία αρνείται κατηγορηματικά κάθε πρόταση του κροίσου και τού εξηγεί πως θα ήταν πιο οικονομικό απλώς να μετακινήσει το θησαυροφυλάκιο. Ο Σκρουτζ, ηττημένος, αποφασίζει πως, μιας και το θησαυροφυλάκιο δεν μπορεί να μετακινηθεί, αναγκαστικά θα πρέπει να μετακομίσει.
Έτσι, αγοράζει ένα οικόπεδο στην εξοχή, δίπλα σε ένα ποτάμι, και εκεί χτίζει ένα νέο θησαυροφυλάκιο. Εκεί, ο Ντόναλντ και οι Χιούη, Λιούη και Ντιούη, επισκέπτονται τον θείο τους στο νέο του σπίτι, όπου ο Σκρουτζ περηφανεύεται που βρήκε ένα μέρος τόσο μακριά από τους δρόμους και τις λεωφόρους. Ωστόσο, οι Χιούη, Λιούη και Ντιούη αμφισβητούν την δήλωση του βαθύπλουτου θείου τους, εξηγώντας πως δεν είναι πρακτικό να ζεις σε ένα τόσο μεγάλο κτήριο, ειδικά σε μια εποχή που όλα αλλάζουν τόσο γρήγορα. Παρόλα αυτά, ο Σκρουτζ αγνοεί το σχόλιό τους. Έτσι, ο Σκρουτζ ζει ειρηνικά στην κοιλάδα, για κάποιο χρονικό διάστημα. Όμως, μια μέρα, εμφανίζονται στο οικόπεδό ένας τοπογράφος, που εξηγεί στον Σκρουτζ πως έχει σταλεί από την εταιρία ύδρευσης της Λιμνούπολης, που σχεδιάζει να φτιάξει ένα φράγμα στην περιοχή. Ο Σκρουτζ γρήγορα συνειδητοποιεί πως αυτό σημαίνει πως το θησαυροφυλάκιό του θα σκεπαστεί με νερά, και ο τοπογράφος προσθέτει πως θα πρέπει να μετακομίσει. Αυτό, φυσικά, θυμώνει τον Σκρουτζ, ο οποίος διώχνει τον τοπογράφο και πηγαίνει στην εταιρεία ύδρευσης για να τους πείσει να μην χτίσουν το φράγμα.
Ο Σκρουτζ διώχνει τον τοπογράφο με δραστικά μέτρα!
Ωστόσο, ο υπεύθυνος τού υπενθυμίζει πως η Λιμνούπολη χρειάζεται το φράγμα, για να καλύψει τις ανάγκες της σε νερό και ενέργεια, διότι είναι μια πόλη που συνεχώς προοδεύει, σε αντίθεση με τον Σκρουτζ. Αυτό εξοργίζει τον Σκρουτζ, που φωνάζει στον υπεύθυνο πως δεν είναι απολίθωμα και πως θα αγοράσει την πόλη και θα την μετακομίσει στην μέση της Μαδαγασκάρης. Ο υπεύθυνος συμβουλεύει τον μεγιστάνα πως θα ήταν πιο οικονομικό να μετακομίσει, και τελικά, ο Σκρουτζ, για άλλη μια φορά, αποδέχεται την ήττα του.
Ενώ περπατά θλιμμένος στον δρόμο, συναντά τους Χιούη, Λιούη και Ντιούη, οι οποίοι λένε πως ελπίζουν πως θα ακούσει την συμβουλή τους και δεν θα χτίσει ένα μεγαθήριο. Όμως, εκείνη την στιγμή, έρχεται στον Σκρουτζ μια ιδέα για το πού θα μετακινήσει το θησαυροφυλάκιό του: στην πιο ψηλή βουνοκορφή! Αφότου ολοκληρωθεί η κατασκευή του καινούριου θησαυροφυλακίου του Σκρουτζ, τον επισκέπτονται και πάλι τα ανίψια του, και, για άλλη μια φορά, οι Χιούη, Λιούη και Ντιούη επισημαίνουν πως, σε μια εποχή που όλα αλλάζουν, δεν μπορείς να προβλέψεις το μέλλον. Βεβαίως, ο Σκρουτζ αγνοεί τα λόγια τους, αφού κανείς δεν θα χρειαζόταν το οικόπεδο όπου έχτισε το νέο του θησαυροφυλάκιο.
Πάντως, για μερικές μέρες, ο Σκρουτζ χαίρεται το νέο του καταφύγιο από τον κόσμο της προόδου. Από εκεί, βλέπει από ψηλά με περιφρόνηση ‘τα μικρά ανθρωπάκια και τις τεράστιες μηχανές τους’ και νιώθει περήφανος που διάλεξε ένα μέρος τόσο μακριά από την εξέλιξη. Όμως, ξαφνικά, παρατηρεί πως κάποιο έχουν κατασκευάσει ένα είδος ράμπας, που είναι στραμμένη προς το θησαυροφυλάκιό του στην κορυφή του βουνού. Όπως αποδεικνύεται, η ράμπα πρόκειται για μια ράμπα εκτόξευσης ενός ταχυδρομικού πυραύλου της Λιμνούπολης με προορισμό την Ευρώπη!
Η... γιγαντιαία λύση στο πρόβλημα του Σκρουτζ!
Σύντομα, οι εργάτες βλέπουν πως ένα κτήριο έχει εμφανιστεί στην κορυφή του βουνού και εμποδίζει την πορεία του πυραύλου και πηγαίνουν στο θησαυροφυλάκιο για να ενημερώσουν τον Σκρουτζ πως πρέπει να μετακομίσει.
Εκείνη την στιγμή, στο θησαυροφυλάκιο βρίσκονται οι Χιούη, Λιούη και Ντιούη, που θυμίζουν στον θείο τους αυτά που του έλεγαν προηγουμένως. Τότε, ο Σκρουτζ ζητά από τα ανίψια του να τον συμβουλεύσουν για τι πρέπει να κάνει για να μην χρειάζεται να μετακομίζει κάθε λίγο και λιγάκι.
Έτσι, ο Σκρουτζ κατασκευάζει μια σειρά από μεγάλες μηχανές, οι οποίες τον βοηθούν να μετακινεί το θησαυροφυλάκιό όποτε θέλει, αφού, τελικά, ‘μόνο μια τεράστια μηχανή μπορεί να σώσει ένα μικρό ανθρωπάκι από τα άλλα μικρά ανθρωπάκια με τις τεράστιες μηχανές’!
Παρασκήνιο[]
Η τελευταία σελίδα της ιστορίας έχει διαφορετικό μέγεθος από τις υπόλοιπες. Ο Καρλ Μπαρκς άφησε στο κάτω μέρος ένα κενό, στο οποίο τοποθετήθηκε μια διαφήμιση, στην οποία ο μεγιστάνας πρωταγωνιστής της ιστορίας αυτοπροσώπως προσκαλεί τους αναγνώστες να αγοράσουν το επόμενο Duck Album στο πλαίσιο της σειράς Four Colors Comics.
Παρόλο που ο Ντόναλντ Ντακ εμφανίζεται στην ιστορία, δεν μιλά καθόλου.