Μια ξεκαρδιστική δεκασέλιδη ιστορία του Καρλ Μπαρκς που δημοσιεύτηκε το 1949.
Περίληψη[]
Το πείσμα του Ντόναλντ να γευτεί βατραχοπόδαρα εντελώς δωρεάν τον οδηγεί να παρασύρει τα ανίψια του σε ένα κυνήγι βατράχων στα βαλτοτόπια. Ο βάτραχος που πιάνουν, όμως, θα τους αλλάξει τα σχέδια!
Υπόθεση[]
Ο Ντόναλντ, έχοντας βαρεθεί να τρώει με τα ανίψια του συνέχεια χοτ ντογκ σε φτηνιάρικα στέκια, αποφασίζει να πάνε να γευματίσουν στο Χρυσό Καπέλο, το πιο σικ εστιατόριο της Λιμνούπολης, για να γευτούν εκλεκτά βατραχοπόδαρα.
Οι απρόσιτες, για τις Ντόναλντ, τιμές, όμως, τον οδηγούν στην απόφαση να γευτεί δωρεάν αυτό το εκλεκτό έδεσμα πιάνοντας τα βατράχια μόνος του. Έτσι, μαζί με τα ανίψια του ξεκινούν για ένα κυνήγι βατράχων στα βαλτοτόπια του ξαδέρφου Πασχάλη, όπου οι αποτυχημένες, αλλά ξεκαρδιστικές τους απόπειρες ακολουθούν η μία την άλλη.
Τελικά, τα παπιά βρίσκουν έναν πελώριο βάτραχο, ο οποίος κάνει εκπληκτικά άλματα, τον οποίο καταφέρνουν να πιάσουν τα τρία ανιψάκια. Στη συνέχεια, πείθουν το θείο Ντόναλντ να συμμετάσχουν με το βάτραχό τους σε έναν διαγωνισμό άλματος βατράχων για το χρηματικό έπαθλο των τριών χιλιάδων δολλαρίων και ονομάζουν το βατράχι τους Αητό.
Όμως, ένας απ' τους διαγωνιζόμενους, ο Φιδομάτης Καραοχιάς, φοβούμενος ότι θα χάσει το έπαθλο, μεταμφιέζεται ώστε να μοιάζει με τον κριτή και αλείφει πίσσα στα πόδια του βατράχου των Ντακ.
Παρόλα αυτά, τα πολυμήχανα ανίψια του Ντόναλντ είχαν φέρει μαζί τους ένα τροφαντό ζουζούνι, το οποίο, όταν το βλέπει το βατράχι τους, δεν το συγκρατεί ούτε η κόλλα και έτσι κάνει ένα σάλτο που ξεπερνά τα δώδεκα μέτρα, παραχωρώντας τη νίκη στους Ντακ και αποκαλύπτοντας το πανούργο κόλπο του Καραοχιά. Στο τέλος, οι Ντακ επιστρέφουν στο σικ εστιατόριο για να γευτούν, όχι βατραχοπόδαρα, αλλά τέσσερα περιποιημένα χοτ ντογκ οι ίδιοι και μια μερίδα ζουζούνια πολυτελείας το βατράχι τους.
Εξώφυλλα[]
