Μια δεκασέλιδη ιστορία του Καρλ Μπαρκς. Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά, τον Σεπτέμβριο του 1946.
Περίληψη[]
Τα ανιψάκια, αποφασίζουν να κάνουν σκασιαρχείο την πρώτη μέρα του σχολείου και ο Ντόναλντ, προσπαθεί να τους κάνει να μάθουν το μάθημά τους.
Υπόθεση[]
Είναι η πρώτη μέρα που τα ανιψάκια θα πάνε στο σχολείο! Ο Ντόναλντ, είναι πολύ χαρούμενος και γι' αυτό σηκώνεται από νωρίς να ετοιμάζει ένα πλούσιο πρωϊνό για τα παιδιά. Πάει λοιπόν στο δωμάτιο τους για να τα φωνάξει και βλέπει ότι έχουν γίνει άφαντα! Χωρίς να φανταστεί ο Ντόναλντ πως τα παιδιά θέλουν να κάνουν σκασιαρχείο πάει να τα βρει και σε άλλα μέρη του σπιτιού. Εν τω μεταξύ όμως, τα ανιψάκια που είναι αποφασισμένα από την αρχή να μην πάνε στο σχόλειο και να πάρουν τα βούνα, έχουν κρυφτεί μέσα σε μια ντουλάπα. Πηγαίνουν και τρώνε γρήγορα το πρωϊνό και φέυγουν αφήνοντας πίσω τον θείο τους να παραξενεύεται... Τελικά, όταν βγαίνει ενθουσιασμένος και πάνω απ' όλα περήφανος για τα ανίψια του στον κήπο, ο Ντόναλντ τα αντικρίζει κι αμέσως καταλαβαίνει ότι θα κάνουν σκασιαρχείο.
Τους ακολουθεί λοιπόν μέχρι το στενάκι, εμφανίζεται αυτοπροσώπως, τα παιδιά τρομάζουν και καταλαβαίνουν ότι το κόλπο τους κατέληξε σε φιάσκο κι έτσι ξεκινούν για το σχολείο... Επειδή όμως ο Ντόναλντ, ήθελε τα παιδιά να πάρουν στα σοβαρά το μάθημα τους, μεταμφιέζεται ως ένας καλοκάγαθος γέρος με ποδήλατο και τους ακολουθεί... Τα ανιψάκια όμως δεν τα παρατούν τόσο εύκολα κι έτσι ρισκάρουν μπαίνοντας σ' ένα στενό που τους οδηγεί στους λόφους και ακολουθώντας τους και όταν ο Ντόναλντ βρίσκει την κατάλληλη στιγμή, αποκαλύπτεται.
Το σκασιαρχείο συνεχίζεται... Ο Ντόναλντ συνεχίζει να ακολουθεί τα ανίψια του ενώ αυτά ανεβαίνουν πάνω σ' ένα φορτηγό οικοδομικών εργασιών και πετάνε στον Ντόναλντ μια στοίβα με μπάζα! Αυτά, χαιρετούν κοροϊδευτικά τον θείο τους και πάνε να πάρουν το τρένο για την πόλη Μαντάρα. Όταν ο Ντόναλντ ξεκολλάει απ' τα μπάζα, πάει να τα αναζητήσει αλλά ανακαλύπτει ότι τα ανιψάκια έχουν ήδη αναχωρήσει στο τρένο. Τελειώνει εκεί τις εικασίες του και τα περιμένει να γυρίσουν πίσω. Όμως ο οδηγός του τρένου, ήταν πολύ θυμωμένος με τα παιδιά κι ετσί τα άφησε στην μέση του πουθενά κάτω από τον καυτό ήλιο. Κουρασμένα και πάνω από όλα εξαντλημένα, προχωρούσαν για ώρες ολόκληρες προσπαθώντας να βρουν προμήθεια και τρόφιμα. Τελικά, ερχεται στην πορεία τους ένα βαγόνι και νομίζοντας ότι κουβαλάει νερό και φαγητό, πηγαίνουν κοντά του. Σύντομα, ανακαλυπτουν πως το βαγόνι δεν έκρυβε τίποτε άλλο από τράγους! Κι έπειτα απ' όλο αυτό, άρχισαν να καταλαβαίνουν πόσο ωραία θα περνούσαν αν βρισκόντουσαν στο σχολείο.
Εν τω μεταξύ, ο Ντόναλντ βρίσκεται στο σπίτι του και κλαίει ασταμάτητα για τα καημένα ανίψια του. Στο τέλος, αποφασίζει να πάει να τα βρει κι έτσι την άλλη μέρα, πηγαίνει στον σταθμάρχη και τον ρωτάει προς τα που πήγαν τα ανίψια του. Αφού λοιπόν μαθαίνει τα νέα, τρέχει σβέλτα προς την δεξαμενή του Μακαρίτη, εντοπίζει τα ίχνη τους κι ύστερα τα ίδια τα παιδιά που σέρνονταν στο σώμα, προσπαθώντας να φτάσουν σ' ένα σπίτι. Στην αρχή, η στάση του Ντόναλντ απένταντι στα παιδιά θα ήταν να τα συγχωρήσει, όμως τελικά αποφασίζει να πάρουν το μάθημα τους με μία έκπληξη που θα τους μείνει αξέχαστη!
Πάει πρώτος σε εκείνο το απομακρυσμένο σπίτι και ζητάει απ' την νοικοκύρισσά του για μισή ώρα την κουζίνα της. Δέχεται, και τότε ο Ντόναλντ βλέπει τα παιδιά να έρχονται ζαβλακωμένα προς το σπίτι και μεταμφιέζεται σε μια αγαθη γριούλα. Πάνω που τα παιδιά νόμιζαν ότι είχαν καταλάβει πως τα πήγαν εξαίσια και η ζωή ενός αλήτη είναι ευχάριστη, ο μεταμφιεσμένος σε γριά Ντόναλντ, προσφέρει στα παιδια ενα σάντουιτς για τον καθένα τους και εκείνα αηδιάζουν με τη γεύση του. Στο τέλος, τα παιδιά ξαναβλεπουν τον θείο Ντόναλντ κι επιστρέφουν στο σπίτι τους για ένα λαχταριστό και πλούσιο γεύμα! Φεύγοντας λοιπόν για το σχολείο κι αφότου τελειώσουν το φαγητό, προσφέρουν στον θείο τους ένα από εκεινα τα σάντουιτς και τους τιμωρεί με μια εβδομάδα χωρίς σχολείο!