ΚΟΜΙΞ Wiki
Register
Advertisement
ΚΟΜΙΞ Wiki

Η ιστορία Τα Λάφυρα του Πιζάρρο είναι μια πολυσέλιδη ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Καρλ Μπαρκς τον Αύγουστο του 1958, η οποία δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του επόμενου έτους. Στην χώρα μας την έχουμε δει και στο ΚΟΜΙΞ 24.

Περίληψη[]

Ο θείος Σκρουτζ και τα ανίψια του ταξιδεύουν στην Νότια Αμερική ψάχνοντας να βρουν τα μυθικά χρυσωρυχεία των Ίνκας, τα οποία όμως η φυλή προστατεύει ακόμα…

Υπόθεση[]

Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ έχει δωρίσει στην Λιμνούπολη ένα αυθεντικό ισπανικό ιστιοφόρο, από την εποχή των μεγάλων ανακαλύψεων. Ο Σκρουτζ και τα ανίψια του πηγαίνουν πρώτοι να το επιθεωρήσουν και ο μεγιστάνας καταφέρνει να βρει ένα παλιό γράμμα ξεχασμένο σε κάποια χαραμάδα.

Στο χαρτί αναγράφεται πως ένας από τους λοχαγούς του Πιζάρρο, του θρυλικού κονκισταδόρ, έχει ανακαλύψει την τοποθεσία των μυθικών χρυσωρυχείων των Ίνκας. Αμέσως ο Σκρουτζ και τα ανίψια του ξεκινούν για την Νότια Αμερική, και συγκεκριμένα στις Άνδεις, όπως γράφει το γράμμα, που ο Σκρουτζ όμως διαβάζει αποσπασματικά.

Πιζάρρο1

Ο Σκρουτζ βρίσκει το γράμμα που αναφέρεται στα ορυχεία!

Ακολουθώντας τις οδηγίες του Ισπανού φτάνουν σε απόμερα όρη και βουνά, περπατώντας σε αδιάβατα και απροσπέλαστα μονοπάτια. Τα μέρη είναι γεμάτα παγίδες των Ίνκας, τις οποίες όμως αποφεύγουν, καταφέρνοντας να βρουν ένα μυστικό μονοπάτι, που οδηγεί στην κοιλάδα των ορυχείων.

Πριν την είσοδο του μονοπατιού βρίσκουν μια σπηλιά στο εσωτερικό της οποίας βρίσκονται παλιές πανοπλίες των Ισπανών κονκισταδόρων που είχαν φτάσει στο σημείο. Αποφασίζουν να τα φορέσουν, σε ανάμνηση των ένδοξων εποχών που έχουν περάσει και προχωρούν γενναία μέσα στην κοιλάδα.

Δίχως να το γνωρίζουν όμως οι Ίνκας υπάρχουν ακόμη και παρακολουθούν κάθε κίνηση των Λιμνουπολιτών, πιστεύοντας πως είναι εισβολείς, σαν αυτούς που τους είχαν επιτεθεί πριν εκατοντάδες χρόνια. Ακριβώς για να αποκρούσουν αυτό τον κίνδυνο ο πάλαι ποτέ αυτοκράτορας των Ίνκας τους είχε στείλει να φυλούν τα ορυχεία του. Έκτοτε, αποκομμένοι από τον έξω κόσμο δεν γνωρίζουν τι έχει συμβεί, παρά μένουν πιστοί στο καθήκον που είχε ανατεθεί.

Μόλις όμως βλέπουν τα σιδηρόφρακτα παπιά να εισέρχονται στην κοιλάδα πιστεύουν πως οι παγίδες τους θα τους σταματήσουν μια και καλή. Ο Ντόναλντ με τον Σκρουτζ και τα παιδιά συνεχίζουν να βαδίζουν αμέριμνοι, ώσπου δεκάδες ακόντια εκτοξεύονται πάνω από το κεφάλι τους, από μια παγίδα, που ήταν όμως φτιαγμένη για ψηλότερους ανθρώπους.

Στην συνέχεια ένα τεράστιο δρεπάνι περνάει πάνω από το κεφάλι τους, αποκαρδιώνοντας τους Ίνκας, που στηρίζουν όλες τις ελπίδες τους στην τρίτη και τελευταία τους παγίδα. Πράγματι, ένας τεράστιος βράχος κατευθύνεται προς τα παπιά και πάλι όμως περνάει από πάνω τους, αφού είναι αρκετά κοντοί.

Πιζάρρο2

Πανοραμική άποψη της κοιλάδας των Ίνκα!

Οι εξερευνητές συνεχίζουν αμέριμνοι την αναγνώριση της κοιλάδας, δίχως να γνωρίζουν πως κάθε τους βήμα παρακολουθείται από τους απελπισμένους πλέον ντόπιους. Αποφασίζουν να κάνουν μια αιφνιδιαστική έφοδο, ώστε να πιάσουν αιχμάλωτους τους εισβολείς, όμως ο Ντόναλντ ρίχνει εορταστικά με ένα αρχαίο όπλο και τους τρέπει σε φυγή πριν καν πλησιάσουν.

Πιζάρρο3

Οι ιθαγενείς Ινδιάνοι αποφασίζουν να ενεργοποιήσουν την τελευταία τους παγίδα...

Ο Σκρουτζ καταφέρνει να βρει τα ορυχεία στην κοιλάδα, τα οποία όμως είναι γεμάτα με νερό, οπότε αποφασίζει να πάει στην βάση του οροπεδίου και να δει μήπως οι αρχαίοι έχουν αφήσει κάποια βαλβίδα διεξόδου του νερού. Πράγματι, κατεβαίνουν μια πελώρια και επικίνδυνη σκάλα, σκαλισμένη στον βράχο και φτάνουν στην βάση των ορυχείων.

Μέσα από ένα δαιδαλώδες δίκτυο σπηλαίων φτάνουν στα βάθη των ορυχείων, όπου πράγματι, ένας μεγάλος υδατοφράκτης συγκρατεί το νερό. Οι Ίνκας στην κορυφή αποφασίζουν τότε να παίξουν το μεγαλύτερο και τελευταίο τους όπλο, να ανοίξουν τον υδατοφράκτη. Μόλις τα παπιά βλέπουν την πύλη να αρχίζει να ανεβαίνει αρχίζουν να τρέχουν μανιωδώς προς την έξοδο, ενώ τόνοι νερού κατακλύζουν τις στοές. Ελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου πριν τους φτάσει το νερό προλαβαίνουν να βγουν, σωζόμενοι από την τρομακτική πίεση του ύδατος.

Πιζάρρο4

Ο υδατοφράκτης ετοιμάζεται να ανοίξει!

Βλέπουν τότε ότι τα ορυχεία έχουν αδειάσει εντελώς από χρυσάφι, το οποίο η σαρωτική δύναμη του νερού έχει ξεπλύνει, ρίχνοντας το στο ποτάμι, από το οποίο πρέπει να κοσκινιστεί. Ακόμα και οι ντόπιοι κάτοικοι που έχουν παρακολουθήσει την καταστροφή αποφασίζουν πως αφού δεν υπάρχει πλέον χρυσός δεν έχουν καθήκον να προστατεύουν κάτι, επομένως μπορούν να φύγουν. Στο τέλος, ο χρυσός έχει μολύνει όλα τα ύδατα της γύρω περιοχής, με αποτέλεσμα ο Σκρουτζ να είναι αναγκασμένος να πληρώσει μέχρι και αποζημιώσεις για το μετάλλευμα που βρήκε, οπότε μαθαίνει να μην διαβάζει την αλληλογραφία άλλων!

Παρασκήνιο[]

Η ιστορία Τα Λάφυρα του Πιζάρρο είναι μια από τις ιστορίες του Καρλ Μπαρκς που ξεχωρίζει ιδιαίτερα χάρη στο αριστουργηματικό της στήσιμο και την προώθηση της πλοκής. Το γεγονός ότι ποτέ τα παπιά δεν μαθαίνουν και δεν συναντούν τους Ινδιάνους την ξεχωρίζει από τις ιστορίες στις οποίες συναντούν ένα σωρό ξεχασμένους λαούς και ανθρώπους.

Η συνεχής εναλλαγή μεταξύ των δύο οπτικών, των ξένων και των ντόπιων, των κατακτητών και των κατακτημένων, είναι άψογη σε όλα τα επίπεδα και καθιστά την ιστορία μοναδική στο έργο του Μπαρκς. Οι οπτικές, το στήσιμο των καρέ, όλα τονίζουν αυτή την διαρκή αντίφαση, ανάμεσα σε ντόπιους που νομίζουν ότι έχουν να κάνουν με τρομερούς κονκισταδόρες και ξένους που πιστεύουν ότι η περιοχή είναι έρημη και οι Ίνκας έχουν χαθεί εδώ και αιώνες.

Η σκηνή στην οποία ο βράχος κυλάει προς τα παπιά θυμίζει έντονα την αντίστοιχη στις Επτά Πόλεις της Τσιμπόλα, από την οποία εμπνεύστηκε ο Στίβεν Σπίλμπεργκ την αντίστοιχη στην πρώτη ταινία του Ιντιάνα Τζόουνς. Στα Λάφυρα του Πιζάρρο όμως παρουσιάζεται μια άλλη σκηνή, την οποία ο Σπίλμπεργκ τοποθέτησε στην δεύτερη ταινία με τον περιπετειώδη αρχαιολόγο, αυτή της πλημμύρας στα ορυχεία, που περιλήφθηκε στον Ναό του Χαμένου Θησαυρού.

Εξώφυλλα[]

Advertisement