Ο Λουτσιάνο Μποττάρο ήταν Ιταλός σχεδιαστής κόμικς. Στην Ευρώπη έχει αναγνωριστεί αρκετά η αξία του χαρακτηριστικού του στυλ, καθώς πολλές χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία και πρώην Γιουγκοσλαβία) εκδίδουν τα κόμικς του, καθώς επίσης και η Αργεντινή, η Βραζιλία και η Αυστραλία.
Βιογραφία[]
Ο Λουτσιάνο Μποττάρο γεννήθηκε στο Ραπάλο της Ιταλίας στις 16 Νοεμβρίου 1931 και πέθανε εκεί στις 25 Νοεμβρίου 2006.
Η εισαγωγή στον κόσμο των κόμικς[]
Από μικρός διάβαζε με μεγάλο πάθος Αμερικάνικα κόμικς, ανάμεσα σε άλλα κόμικς διάβαζε παθιασμένα τις περιπέτειες του Μίκυ Μάους από τον Φλόυντ Γκότφρεντσον. Εγκατέλειψε τις λογιστικές σπουδές του για να γίνει γελοιογράφος το 1949. Εκείνη τη χρονιά ξεκίνησε την καριέρα του σε ένα ιταλικό περιοδικό Ο Μαθητής, με το χαρακτήρα Αρόλντο ο Πειρατής.
Η αρχή στα κόμικς της Ντίσνεϋ[]
Εργάστηκε για την ιταλική εφημερίδα La Domenica del Corriere, των ιταλικών εκδόσεων Ντίσνεϋ Alpe and Mondadori. Η πρώτη του ιστορία ήταν Ο Ντόναλντ και οι Τιμητικές Διακρίσεις, που γράφτηκε απ' τον Αλμπέρτο Τέστα και δημοσιεύτηκε στο Topolino το 1952. Την ίδια χρονιά άρχισε να συνεργάζεται με τον Γκουίντο Σκάλα και το Φράνκο Αλοΐσι. Ανεπίσημα αποκαλούνταν Το Σχολείο του Ραπάλο, πριν τη «γέννηση» των Bierrecì Studios.
Αργότερα το 1954, με την ιστορία Ο Ντόναλντ και η Μοντέρνα Τέχνη , ο Μποττάρο κάνει την πρώτη ολόδικη του ιστορία. Θα ακολουθήσουν και άλλες αργότερα.[1]
Bierrecì Studios[]
Εκτός από την απασχόλησή του με τους χαρακτήρες Ντίσνεϋ, εργάστηκε και σε άλλα περιοδικά, δημιουργώντας πολλούς νέους ήρωες (Ουίσκι & Γκόγκο, Μπάλντο, Πον Πον, Τζιο Πολπέττα, Μαραμάο), και το 1958 ίδρυσε το «Bierrecì Studios» μαζί με τους Κάρλο Τσέντι και Τζόρτζιο Ρεμπούφι. Η πρώτη δημοσίευση του στούντιο ήταν το Redipicche, ένα κόμικ με τις περιπέτειες του βασιλιά της τράπουλας, μια ανελέητη και αιμοδιψής παρωδία του στρατιωτικού κόσμου, εμπνευσμένη από την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.
Πολλοί σκιτσογράφοι άρχισαν να εργάζονται μαζί τους, συμπεριλαμβανομένων των Μαρία Λουίζα Ουτζέττι, Τιμπέριο Κολαντουόνι, Ίβο Μιλάτσο, Τζανκάρλο Μπεράρντι. Εργάστηκαν πάνω σε πολλούς χαρακτήρες, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται ο Μίκυ Μάους, ο θείος Σκρουτζ και οι ήρωες της Warner Bros. Επίσης ανέδειξαν την έκδοση κόμικς του Καρουζέλ, ένα ιταλικό τηλεοπτικό πρόγραμμα που, στη διάρκεια των δεκαετιών του 50 & 60, έπαιξε τις πρώτες ιταλικές διαφημίσεις.
Παρωδίες και άλλες ιστορίες στο Topolino[]
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980, εικονογράφησε πολλές ιστορίες με τον Ντόναλντ και με άλλους χαρακτήρες όπως ο Σκρουτζ, ο Γκούφυ και η Μάγισσα Φούρκα, συχνά με σενάρια του Γκουίντο Μαρτίνα ή του Κάρλο Τσέντι. Ειδικά στις ιστορίες με τους τελευταίους δυο, η Φούρκα προσπαθεί απεγνωσμένα να πείσει τον Γκούφυ ότι είναι αληθινή μάγισσα.[1]
Δημιούργησε και πολλές ιστορίες που ήταν παρωδίες όπως Δόκτωρ Σκρουτζ, Τρωικός Πόλεμος, Ο Ιππότης της Τεμπελιάς , Ο Γενναίος Ιππότης και άλλες. Είναι από τους πρώτους που δημιούργησαν τέτοιου είδους ιστορίες στο Topolino και γνώρισαν επιτυχία.
Σχεδιαστικό Στυλ[]
Ο σχεδιαστής στο γραφείο του.
Στην αρχή ο Μποττάρο εξαρτιόνταν από τα μόντελ σητ του Αλ Ταλιαφέρρο και του Καρλ Μπαρκς για τον σχεδιασμό των παπιών. [1]
Επιρροές[]
Επηρεάστηκε από το Φέλιξ το Γάτο του Όττο Μέσσμερ, το Μικρό Νέμο στη Χώρα του Ύπνου του Γουίνσορ Μακ Κέι, το Χαρούμενο Χαμίνι του Φρέδερικ Μπουρ Όππερ, Τα Παιδιά του Πονοκέφαλου του Ρούντολφ Ντιρκς και τα έργα του Μπαρκς και του Γκότφρεντσον.
Κληρονομιά[]
Χαρακτήρες που δημιούργησε στα κόμικς της Ντίσνεϋ[]
Γενικά, χρησιμοποίησε στις ιστορίες του ήδη υπάρχων χαρακτήρες τους οποίους ανέπτυξε όπως για παράδειγμα η Μάγισσα Φούρκα με τον κόσμο της μαγείας. Πρόσθεσε όμως στο σύμπαν των παπιών και δικούς του χαρακτήρες αφήνοντας έτσι το στίγμα του. Αυτοί είναι:
- Ρέμπο, ο εξωγήινος δικτάτορας του Κρόνου.
- Ζαντάφ, ο τρελός επιστήμονας.
Δικοί του χαρακτήρες[]
Πεπίτο[]
Ένας από τους πιο δημοφιλείς χαρακτήρες του ήταν ο Πεπίτο, οι κωμικές περιπέτειες ενός πειρατή του 17ου αιώνα που μάχεται, μεταξύ άλλων, τον άπληστο, πλεονέκτη, αλλά κατά βάθος αξιαγάπητο, Κυβερνήτη μιας ισπανικής αποικίας της Καραϊβικής.
Ο Πεπίτο δημοσιεύτηκε σε πολλές χώρες και περιοδικά που κυμαίνονταν από μηνιαία μέχρι δεκαπενθήμερα και αποδείχτηκε εκπληκτικά πιο δημοφιλής έξω απ' τα σύνορα της Ιταλίας παρά στη χώρα προέλευσής του.
Ελληνικές Εκδόσεις[]
Στην Ελλάδα έχουμε διαβάσει ιστορίες του στο περιοδικό Μίκυ Μάους και στα Κλασικά. Είναι γνωστός για την παρωδία Δόκτωρ Σκρουτζ αλλά και για τις ιστορίες του με τον Γκούφυ και την Φούρκα.
Αναφορές[]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Η Ντισνεϊκή Δραστηριότητα, από την ιστοσελίδα αφιερωμένη στον Λουτσιάνο Μποττάρο.
| Δημιουργοί | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||