Προφίλ[]
Πρόκειται για μεταφορά του γνωστού Ισπανού καλλιτέχνη σε χαρακτήρα κόμικ. Υπερρεαλιστής και εκκεντρικός, ο χαρακτήρας που γεννήθηκε από το πενάκι του Ιταλού Τζόρτζιο Καβατσάνο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον πραγματικό Νταλί.
Ένας ζωγράφος στο στούντιο του Ουώλτ[]
Όλα ξεκίνησαν όταν, στις αρχές του 1944, ο Ουώλτ Ντίσνεϋ γνώρισε τον Σαλβαντόρ Νταλί, ο οποίος βρισκόταν τότε στην Καλιφόρνια, και του πρότεινε να συνεργαστούν. Ο Νταλί δέχτηκε και, το 1946, άρχισε η παραγωγή ενός καρτούν που θα βασιζόταν στο τραγούδι Destino του Μεξικανού Αρμάντο Ντομίνιγκεζ. Το τραγούδι ηχογράφησε η Ντόρα Λουζ, η οποία είχε κλέψει την καρδιά του κοινού -και του Ντόναλντ!- ερμηνεύοντας το θαυμάσιο You Belong to my Heart στους Τρεις Καμπαλέρος. Η συνεργασία αυτή κράτησε 8 μήνες και το αποτέλεσμα ήταν ένα στόρυμπωρντ, πολλά προπαρασκευαστικά σχέδια και ένα δοκιμαστικό φιλμ λίγων δευτερολέπτων (μόλις 15!!!).
Το υλικό αυτό περίμενε πάνω από μισό αιώνα στα αρχεία του στούντιο, ώσπου, το 1999, ο Ρόυ Ντίσνεϋ το έφερε πάλι στην επιφάνεια. Η ταινία ολοκληρώθηκε από τον Ντομινίκ Μονφερύ και προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ του Αννεσύ το 2003.
Ιστορία[]
Σουρεαλιστικό Ταξίδι[]
Από την οθόνη στα κόμικς[]
Η πιο φανταστική από τις ταινίες που δεν ολοκλήρωσε ο Ουώλτ Ντίσνεϋ ήταν το Destino, μια συνεργασία του με τον Σαλβαντόρ Νταλί
, έγραφε το 1995 ο ιστορικός του κινουμένου σχεδίου Τσαρλς Σόλομον, στις τελευταίες σελίδες μιας μελέτης με θέμα τις απραγματοποίητες ιδέες του δημιουργού του Μίκυ. Το Σουρεαλιστικό Ταξίδι είναι το επεισοδιακό χρονικό μιας φανταστικής επίσκεψης στο στούντιο Ντίσνεϋ την εποχή που ο Ισπανός ζωγράφος είχε ριχτεί με ζήλο στη δουλειά για την παραγωγή της σύντομης αυτής ταινίας.
Το Σουρεαλιστικό Ταξίδι είναι μια περιπέτεια εμπνευσμένη από την ιστορία του Destino, η οποία δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Topolino τον Σεπτέμβριο του 2010, με αφορμή μια μεγάλη έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Σαλβαντόρ Νταλί στο Μιλάνο.
Το σενάριο υπογράφει ο Ρομπέρτο Γκάνιορ, ο οποίος δήλωνε τότε πως πάντα ήθελε να αφηγηθεί μια ιστορία με ήρωα τον ίδιο τον Ουώλτ! Η συνεργασία του με έναν μεγάλο σουρεαλιστή ήταν το ιδανικό πλαίσιο για την ιστορία αυτή: «Όταν έμαθα για τη συνάντηση του Ντίσνεϋ με τον Νταλί, έναν καλλιτέχνη που θαυμάζω πάρα πολύ, θέλησα να φανταστώ με ποιον τρόπο δούλεψαν μαζί. Έτσι γεννήθηκε αυτό το σενάριο.»
Μια σουρεαλιστική περιπέτεια[]
Στο σχέδιο, ποιος άλλος από τον Τζόρτζιο Καβατσάνο, πρωτοπόρο, μεταξύ άλλων, της Ιταλικής σχολής Ντίσνεϋ. Η αλήθεια είναι, ότι το να εντάξεις το στυλ των ηρώων Ντίσνεϋ σε ένα σουρεαλιστικό περιβάλλον είναι μία πρόκληση! Σε αυτή, ο Καβατσάνο ανταποκρίθηκε άρτια: ο ίδιος απεικόνισε τους ήρωες όχι με τη μορφή που είχαν το 1946, αλλά τη δεκαετία του 1930. Στις πρώτες σελίδες, το πενάκι του ταξιδεύει τον αναγνώστη στο Λος Άντζελες του χθες, σε καρέ ρεαλιστικά με χρώματα αχνά, από τα οποία δε λείπουν, ωστόσο, κάποιες σουρεαλιστικές νότες, όπως η αναφορά στην περιπέτεια του Νταλί που επισκέφτηκε την Σουρεαλιστική Έκθεση στο Λονδίνο το 1936 φορώντας σκάφανδρο!!!
Το ταξίδι αυτό παίρνει απρόσμενη τροπή, όταν οι ήρωές μας εισέρχονται άθελά τους σε έναν σουραλιστικό κόσμο πλασμένο από την τέχνη και του πίνακες του Ισπανού ζωγράφου, καθώς επίσης και τα σκηνικά του Destino. Για τον Καβατσάνο, η εμπειρία ήταν άκρως συναρπαστική, αν και σύντομη: «Το μόνο που με στεναχώρησε ήταν πως η ιστορία είχε μόνο είκοσι σελίδες. Είχα αρχίσει κι εγώ να νιώθω ελεύθερος, όπως οι ορίζοντες του Νταλί!»
Πλοκή και αναφορές μέσα στην ιστορία[]
Ο Μίκυ, ο Ντόναλντ και ο Γκούφυ εισέρχονται σε ένα κόσμο άκρως σουρεαλιστικό
Ο Σαλβαντόρ Νταλί επισκέπτεται τα στούντιο Ντίσνεϋ με σκοπό να συνεργαστεί με τον Ουωλτ Ντίσνεϋ για την ταινία Destino -της οποίας τον τίτλο συλλαμβάνουν κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Και οι δύο δημιουργοί στρώνονται στη δουλειά, ωστόσο μια παύση φαντασίας δεν τους επιτρέπει να συνεχίσουν. Είναι τότε, λοιπόν, που, λόγω μιας απροσεξίας του συνήθη ύπόπτου Ντόναλντ, οι φίλοι μας θα ταλαντευθούν ανάμεσα στα όρια της πραγματικότητας και της φαντασίας και θα περάσουν σε έναν άλλο κόσμο, τον κόσμο του σουρεαλισμού, έναν κόσμο στον οποίο «τίποτα δεν είναι πραγματικό! Δεν ισχύει η λογική! Τα πάντα είναι όνειρο.» Οι φίλοι μας συναντούν εξωφρενικά όντα, όπως ιπτάμενα αβγά και καναπέδες που μιλάνε (!), ελέφαντες με λεπτεπίλεπτα πόδια σε μέγεθος πολυκατοικίας, και έρχονται αντιμέτωποι με τίγρεις και φανταστικά πλάσματα.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο κόσμος αυτός χτίζεται με αναφορές σε πίνακες του Νταλί. Ξεχωρίζουν, μεταξύ άλλων οι εξής:
- The Persistence of Memory (1931)
- The Temptation of Saint Anthony (1946)