Οι ρεπόρτερ της εφημερίδας "Η Καθημερινή", πήραν μία συνέντευξη από τον σχεδιαστή Ντον Ρόσα, όταν εκείνος επισκέφθηκε την Αθήνα στις 14 και 15 Απριλίου του 2014, φιλοξενούμενος στην Λέσχη Φίλων Κόμιξ. Σας παραθέτουμε ολόκληρο του άρθρο:
Ντ. Ρόσα: Ήθελα ο Σκρουτζ να είναι συμπαθής!
Ο Ντον Ρόσα, ο σπουδαιότερος εν ζωή δημιουργός κόμικς ιστοριών με ήρωα τον Σκρουτζ Μακ Ντακ, ο ικανότερος συνεχιστής της κληρονομιάς που άφησε ο «πατέρας» του Σκρουτζ, Καρλ Μπαρκς, βρέθηκε στην Αθήνα. Ηταν ο επίσημος προσκεκλημένος της Λέσχης Φίλων Κόμικς (lefik.gr) και για δύο μέρες, στα μέσα του Απρίλη, η οδός Αγίας Ειρήνης, όπου εδρεύει η λέσχη, πλημμύρισε κόσμο. Υπομονετικά περίμεναν σε ουρά για να ζητήσουν από τον αγαπημένο τους δημιουργό να υπογράψει κόμικς και ίσως να τους αφιερώσει κάποιο σκίτσο με το πιο πλούσιο παπί του κόσμου. Στα χέρια τους κρατούσαν τεύχη με ιστορίες του, που για χρόνια δημοσιεύονταν στο μηνιαίο περιοδικό «Κόμικς», προτού αυτό σταματήσει να κυκλοφορεί πριν από λίγους μήνες, και πιο πολύ το σπουδαίο και καταξιωμένο του έργο «Βίος και πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ», που αφηγείται τις σημαντικότερες στιγμές του θείου Σκρουτζ, από την εύρεση της πρώτης δεκάρας μέχρι που έγινε το πιο πλούσιο παπί του κόσμου.
Ο 63χρονος, ιταλικής καταγωγής, Ντον Ρόσα έφτασε στην Αθήνα από το Ελσίνκι όπου έγινε η παρουσίαση του «The Life and Times of Scrooge», μιας δισκογραφικής δουλειάς που ενορχηστρώνει ο Tuomas Holopainen και πρόκειται για μουσική εμπνευσμένη από τη ζωή της ζάπλουτης πάπιας. Φιλοξενήθηκε στο σπίτι του προέδρου της λέσχης, κύριου Γιώργου Γεωργέλου, χωρίς καμία προσδοκία να περιηγηθεί στην πόλη. Το μόνο που ζητούσε ήταν να γνωρίσει τους φαν του. «Θέλω μόνο να υπογράφω!», είχε πει.
Είναι σεμνός, ωστόσο δείχνει να έχει επίγνωση της μεγάλης του προσφοράς στα κόμικς της Ντίσνεϊ. Είναι σίγουρος για αυτά που λέει και ενθουσιασμένος για τη ζεστή υποδοχή που του έχουν επιφυλάξει. Ο μέγας παπιοδημιουργός έχει σταματήσει να σχεδιάζει από το 2006, όταν το πάθος που είχε να αφηγείται ιστορίες έσβησε. Δηλώνει αμετάκλητα ότι δεν πρόκειται να επιστρέψει και ότι δεν του λείπει στο ελάχιστο κάτι τέτοιο. Δεν μπορεί να κρίνει τους νέους δημιουργούς της Ντίσνεϊ γιατί οι ιστορίες τους δεν μεταφράζονται στα αγγλικά και δεν μπορεί να τις διαβάσει. Και αφήνει να φανεί μια λεπτή πικρία που τα κόμικς της Ντίσνεϊ χάνουν τη δημοτικότητα που είχαν άλλοτε.
Τα κόμικς σας έχουν μεγάλη απήχηση στην Ελλάδα;
Μου είναι δύσκολο να εξηγήσω τη δημοτικότητά μου οπουδήποτε. Οταν ξεκίνησα να σχεδιάζω, περίμενα να είμαι κάπου στο πίσω μέρος κάποιου βορειοαμερικανικού κόμικ. Δεν περίμεναν η δουλειά μου να γίνει τόσο δημοφιλής γιατί ήταν τόσο ερασιτεχνική. Αλλά νομίζω ότι αυτό ήταν που άρεσε στον κόσμο. Καταλάβαιναν από τα σχέδια ότι το έκανα επειδή το απολάμβανα. Εβλεπαν όλες αυτές τις επίπονες λεπτομέρειες και σκέφτονταν ότι κάποιος που καταβάλλει τόσο μεγάλη προσπάθεια για τόσο κακή τέχνη σίγουρα θα το διασκεδάζει.
Στην Ευρώπη πάντως είστε σίγουρα πιο δημοφιλής από ό,τι στην Αμερική.
Ναι, και βέβαια είμαι τελείως μη δημοφιλής στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου έχει να κυκλοφορήσει περιοδικό της Ντίσνεϊ από τα μέσα της δεκαετίας του ’70. Διάφορες εταιρείες επιχείρησαν να τα φέρουν ξανά, αλλά κάθε φορά που προσπάθησαν οι πωλήσεις ήταν όλο και πιο φτωχές. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με αυτά της Ντίσνεϊ. Ούτε οι σούπερ ήρωες κάνουν πωλήσεις, σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν οι Ευρωπαίοι. Οι εταιρείες κόμικς βγάζουν κέρδη από τις ταινίες, τις τηλεοπτικές σειρές, τα παιχνίδια και τα videogames. Πενήντα και εξήντα χρόνια πριν, ένα τεύχος της Ντίσνεϊ μπορεί να πωλούσε ακόμα και 3.500.000 αντίτυπα, ενώ σήμερα έχει πέσει στις 20.000. Ετσι κι αλλιώς σήμερα δεν υπάρχουν πια καθόλου κόμικς της Ντίσνεϊ.
Αν και υπάρχει η πεποίθηση ότι τα κόμικς της Ντίσνεϊ απευθύνονται σε παιδιά, η μεγάλη πλειονότητα των αναγνωστών σας είναι ενήλικοι.
Δεν επέλεγα το target group. Απλά έλεγα την ιστορία. Δεν με πλήρωναν για τη δημοτικότητα της ιστορίας. Δεν με ένοιαζε αν κάποιος τη διάβαζε ή όχι. Θα πληρωνόμουν το ίδιο αν ένα εκατομμύριο άνθρωποι τη διάβαζαν ή αν κανένας δεν τη διάβαζε. Οπότε έλεγα την ιστορία που θα ήθελα να διαβάσω ως φαν του Καρλ Μπαρκς.
Γιατί ήταν ο Σκρουτζ και όχι ο Μίκι Μάους;
Αν ο Καρλς Μπαρκς έκανε ιστορίες με τον Μίκι Μάους, τότε ίσως έκανα κι εγώ.
Ποια ήταν η σχέση σας μαζί του; (σ.σ. με τον Καρλ Μπαρκς).
Κάποτε αλληλογραφούσαμε. Και έχω κρατήσει τα γράμματα από το 1974. Του έλεγα ότι μια μέρα θα έκανα μια ιστορία με τον Σκρουτζ. Οταν ξεκίνησα να γράφω, αρχίσαμε να επικοινωνούμε. Δυστυχώς όμως υπήρξε μια περίοδος που κατά κάποιο τρόπο χειραγωγήθηκε από τους αυτοαποκαλούμενους «business managers» που προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια υποτιθέμενη ένταση μεταξύ μας. Είχαν την παράλογη ιδέα ότι η δημοτικότητά μου θα απειλούσε τη δική του δημοτικότητα. Αυτό όμως σταμάτησε. Και τότε ήταν που τον συνάντησα, όταν με κάλεσε για να μου κάνει σαφές ότι αυτή η έχθρα ήταν πλαστή.
Ποιος είναι ο δικός σας Σκρουτζ;
Ο δικός μου Σκρουτζ είναι αυστηρά ο Σκρουτζ του Καρλ Μπαρκς. Στην αρχή ήθελα να δημιουργήσω τους δικούς μου χαρακτήρες, αλλά έβλεπα ότι δεν είχαν απήχηση. Και όταν έκανα την πρώτη ιστορία με τον Σκρουτζ και είδα ότι στον κόσμο αρέσει, συνέχισα. Αλλά όταν ο Μπαρκς σταμάτησε, ορισμένοι Ευρωπαίοι δημιουργοί άλλαξαν τον Σκρουτζ σε κάποιον κακιασμένο άπληστο, όμως εγώ ήθελα να συμπαθώ τον χαρακτήρα, αφού θα περνούσα τη ζωή μου μαζί του. Και άρχισα να αλλάζω αυτόν τον χαρακτήρα, να μην είναι καθόλου άπληστος, αλλά ανταγωνιστικός και περήφανος. Ενας ήρωας που λατρεύει να επιτυγχάνει, αφοσιωμένος στους στόχους του.